چکیده:
زمینه و هدف: حمایت سازمانی ادراک شده به برداشت کارکنان از میزان توجه سازمان به تلاش، سلامتی و آسایش آن ها اشاره دارد و تعهد سازمانی نیز به معنی تعلق خاطر کارکنان به اهداف سازمان است. هدف این مطالعه، بررسی تاثیر حمایت سازمانی ادراک شده بر روی تعهد سازمانی بود.
روش: پژوهش حاضر توصیفی، از نظر روش پیمایشی و از دیدگاه هدف از نوع تحقیقات کاربردی بود. جامعه پژوهش شامل کارکنان مجتمع آموزشی زنان پلیس (کوثر) دانشگاه علوم انتظامی امین شهر تهران بود. از میان آن ها، نمونه ای به حجم 87 نفر با روش نمونه گیری تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار گردآوری داده ها دو پرسش نامه حمایت سازمانی ادراک شده آیزنبرگر و تعهد سازمانی آلن و می یر بوده است که با استفاده از نرم افزارهای 20 Spss و 2 Smart pls تجزیه و تحلیل شد.
یافته ها: حمایت سازمانی ادراک شده به صورت مثبت و معنادار بر تعهد سازمانی تاثیرگذار بود. همچنین، حمایت سازمانی ادراک شده به صورت مثبت و معناداری بر هر یک از ابعاد تعهد سازمانی (تعهد عاطفی، تعهد هنجاری و تعهد مستمر) تاثیرگذار بود. در بین ابعاد تعهد، تعهد عاطفی بیشترین و تعهد مستمر کمترین تاثیر را در شکل گیری تعهد سازمانی کارکنان داشت.
نتیجه گیری: پژوهش حاضر نشان داد که با افزایش حمایت مافوق از کارکنان، توجه به رفاه و آسایش، پاداش ها و پیشرفت شغلی آنان می توان حمایت سازمانی ادراک شده کارکنان را ارتقاء بخشید که این امر پیامدهای مثبتی مانند وابستگی عاطفی، تعلق خاطر به سازمان، کاهش غیبت و ترک از سازمان را به دنبال خواهد داشت.
خلاصه ماشینی:
"Sharma & Bajpai در ادامه ، می توان به نتایج کاربردی این پژوهش اشاره کرد که یافته های توصیفی آن ، تصویری از وضعیت دید کارکنان مجتمع آموزشی زنان پلیس (کوثر) نسبت به حمایت سازمان و تعهدشان به سازمان ارائه می دهد.
زمینه های متفاوتی در شکل گیری تعهد کارکنان نقش دارد، با این حال ، با توجه به نتایج به دست آمده از این پژوهش می توان پیشنهادهای کاربردی زیر را در جهت افزایش تعهد سازمانی کارکنان مطرح کرد: - پرداختن به مشکلات شغلی و مالی کارکنان و موردحمایت قرار دادن آنان در شرایط سخت ؛ - اجرای سیستم های پاداش و ترفیع شغلی به صورت نظام مند و بر مبنای شایستگی و توانایی افراد؛ - فراهم کردن فرصت پیشرفت شغلی برای تمامی مشاغل به طور برابر؛ به صورتی که در آینده ، امکان پیشرفت شغلی برای همة کارکنان وجود داشته باشد؛ - مشارکت دادن کارکنان در امر تصمیم گیری توسط مدیران و سرپرستان و احترام گذاشتن به نظرات آن ها؛ - دادن بازخورد به کارکنان در خصوص عملکرد آن ها توسط مدیران به طور منظم و به نحو مناسب ؛ - آگاه کردن کارکنان از میزان هزینه هایی که صرف انجام آموزش و آماده سازی کاری کارکنان می شود، از طریق طراحی و ایجاد کانال های ارتباطی با پرسنل ؛ - عدم برخورد تحکمی و عدم تأثیرگذاری منفی در ارزیابی های ماهیانه و مزایای جانبی کارمندانی که اشتباهات غیر عمد مرتکب می شوند یا کارمندانی که از رویه ها و سیاست های سازمانی ایراد می گیرند و نسبت به مسائل جاری اعتراض می کنند؛ - اجرای سیستم جبران خدمات کارکنان به گونه ای که نیازهای مادی و روانی کارکنان تأمین شده ، موجب ارتقای سطح معیشت آنان شود و به صورت عادلانه و در برابر عملکرد بین کارکنان توزیع شود."