چکیده:
سیدنورالدین نعمت الله کرمانی، معروف به شاه نعمت الله ولی از صوفیان، شاعران محبوب و بزرگ سده چهاردهم و پانزدهم/ هشتم و نهم، موسس طریقه «نعمه اللهیه» است. این عارف بزرگ در زمان حیاتش مورد توجه شاهان تیموری بود.
پس از گذشت شش سده از وفات این عارف بزرگ، وی همچنان مورد توجه شیعیان و حکمرانان وقت ایران بود، تا جاییکه در مجموعه بنای آرامگاهی او، تداوم معماری ایران تا دوره قاجاریه چشمگیر است. بیشترین توسعه این مجموعه، بهدلیل ارادت شاهعباس اول صفوی، محمدشاه و ناصرالدینشاه قاجار مربوط به دوران صفویه و قاجاریه است. از آنجایی که تیموریان و صفویان برای تداوم حکمرانی و تسلط خود، به نفوذ و تاثیر صوفیان و شخصیتهای مذهبی نیاز داشتند، به عارفان قدرتمند و با نفوذ جامعه بها میدادند. با بررسی این مجموعه، علاوه بر کسب اطلاعاتی در خصوص تاریخ ایران و دیدگاه مذهبی حاکمان وقت، شخصیت مذهبی سیدنعمت الله ولی و خصوصیات مقبره و تزیینات کتیبه ای آن نیز مورد توجه قرار می گیرد. سئوالاتی که این مقاله در پی پاسخ دادن به آنهاست عبارتست از:
1- شاخصههای افکار و اندیشه سید نعمت الله ولی دارای چه ویژگیهایی است؟
2- مضامین تزیینات کتیبهای بقعه شاهنعمتالله ولی دارای چه مفاهیمی است؟
اهدافی که در این مقاله مورد نظر است:
1- شناسایی ساختار و ویژگی معماری تیموری؛
2- بررسی زندگی و احوال عارف بزرگ، سیدنعمت الله ولی؛
3- مطالعه ساختار بقعه و مضامین کتیبه های مذهبی و ادبی آن؛
روش تحقیق در این مقاله به شیوه تاریخی، توصیفی و تحلیلی با استناد به منابع کتابخانهای و تحقیق میدانی از بقعه است.