چکیده:
قانونگریزی به عنوان یک رفتار نابه هنجار اجتماعی معضل بنیادین بسیاری از جوامع کنونی است . یکی از این عوامل ، شخصیت و بعد هیجانات می باشد. افراد هیجانخواه با نادیده گرفتن قوانین سعی در ارضای نیاز خود دارند. روش پژوهش علمی - مقایسه ای است . نمونه آماری تحقیق حاضر، ٣٧٠ نفر از ٣١ رانندگان متخلف بوده و ابزار جمع آوری دادهها پرسش نامه هیجانخواهی زاکرمن است ، ولی برای تعیین قانونگریزبودن افراد از پرسش نامه ٢٤ سوالی محقق ساخته استفاده شد. تجزیه و تحلیل پژوهش به وسیله نرمافزار SPSS با استفاده از آزمون t مستقل انجام شد. یافته ها نشان می دهد که در میزان هیجانخواهی ، تجربه طلبی ، ماجراجوئی ، ملالپذیری و گریز از بازداری در بین رانندگان قانونگریز و قانونپذیر شهر تهران تفاوت معناداری وجود دارد. افراد باتجربه بیشتر، قانونگریزتر هستند. ماجراجویی بالاتر سبب قانونگریزی بوده و افراد قانونگریز ماجراجوتر هستند. هرچه میزان ملالآوری بیشتر باشد، افراد کمتر به دنبال هیجان آنکار بوده و در نتیجه برای گریز از معرکه بیشتر دچار قانونگریزی می شوند. افراد هیجانخواه بیشتر تمایل به گریز از بازداری از قانونشکنی داشته و در نتیجه قانونگریزتر هستند. نتایج نشان می دهد که مولفه هیجانخواهی به صورت مثبت و معناداری قادر به پیش بینی قانونگریزی و به صورت منفی و معناداری قادر به پیش بینی قانونپذیری هستند.
خلاصه ماشینی:
"اگر به خاطر دلایل گوناگون یا نظارت ناکافی ، بخشی از قطعات پازل قانون اجرا و بخشی از قطعات پیاده نشود آن شکل لازم محقق نمی شود و در نتیجه زمینه گریز از مقررات و قوانین توسط رانندگان شکل می گیرد؛ به طورکلی عوامل عمده ای هم چون ریسک پذیری راننده ، خودنمایی ، غرور و خودبرتربینی ، آموزش نادرست و فرهنگ غلط ، بی اطلاعی راننده ، ٣٧ نداشتن تمرکز حواس و مشکلات روحی و روانی ، هیجان خواهی بی مورد و غیره افراد را در موقعیت خطرپذیری قرار می دهد که در نبود کنترل های پیشگیرانه و مجازات های متناسب ، به طور بالقوه می تواند منجر به بروز تخلفات رانندگی و در نتیجه وقوع تصادفات شود؛ زیرا پایین بودن فرهنگ قانون گرایی در جوامعی تقویت می شود که ضمانت های اجرایی سست و ضعیف را برای قانون سراغ داشته باشند؛ به عبارتی مجازات متخلفان متناسب با شدت جرم نیست .
٥٣) از میانگین کل که برابر ٣ می باشد بیشتر بوده و فرضیه صفر رد می شود، یعنی می توان استدلال کرد که بین میزان هیجان خواهی در رانندگان قانون گریز و قانون پذیر شهر تهران تفاوت معناداری وجود دارد.
١٩٥) از ٣ بیشتر بوده ، لذا می توان استدلال کر که بین نقش ماجراجوئی در هیجان خواهی رانندگان قانون گریز و قانون پذیر شهر تهران تفاوت وجود دارد، بنابراین فرض صفر رد و فرض پژوهش تأیید می شود.
٦١) از ٣ بیشتر بوده ، لذا می توان استدلال کرد که بین گریز از بازداری در هیجان خواهی رانندگان قانون گریز و قانون پذیر شهر تهران تفاوت وجود دارد و بنابراین فرض صفر رد و فرض / پژوهش تأیید می شود.
١٩٥) از ٣ بیشتر بوده ، لذا می توان استدلال کرد که بین نقش ماجراجوئی در هیجان خواهی رانندگان قانون گریز و قانون پذیر شهر تهران تفاوت وجود دارد و ماجراجوئی عاملی برای قانون گریزی افراد می باشد."