خلاصه ماشینی:
لازم به گفتن است که اصل عزاداری از دیدگاه دین و مشروعیّت آن برای درگذشتگان، مورد توجه قرار گرفته است؛ ليکن انواع و اقسام عزاداری و جلوههای گوناگون آن به سلیقه، فرهنگ و رسم و رسوم، مردم در هر زمان و منطقه واگذار شده است؛ چنانکه جلوههای عزاداری را در میان افراد و ملتها، گوناگون میبینیم: الف: برپایی جلسات عزاداری، روضه خوانی، برپایی مجالس سخنرانی، بیان رخدادهای تلخ و مصائبی که بر آلالله: از جانب خودکامگان رسيده، با بیانِ ایثارگریها، شجاعتها و پایداریهای ایشان در راه خدا و ذكر کمالات و فضايل آنان.
»5 مرحوم سیّد شرف الدّین نتیجه میگیرد: «این گریه حجّتی است برای جواز گریه بر میّت، هم از آن روی که خود پیامبر9 گریه کردند و هم گریه صفیّه و حضرت زهرا ـ سلام الله عليها ـ را تأیید کردند.
سیّد شرف الدّین از این سیرة عملی نيز نتیجه میگیرد: «این سیره نیز از دو جهت (تأیید و تقریر) دلیل بر جواز گریه بر درگذشتگان است؛ زیرا هم خود گریستند و هم گریة دیگران را تأیید کردند.
این روایت، هم تأیید پیامبر9 را دارد و هم دستور گریه کردن بر درگذشتگان را، ضمن اینکه خود گریة حضرت زهرا3 دلیل کامل و رسایی بر جواز است.
22 مرحوم سیّد شرف الدّین «ره» در حاشیه این آیه و روایت مینویسد: «چنین ثواب بزرگی بر اندوه حضرت یعقوب7 برای فرزندش یوسف7، نشانه استحباب شرعی آن است و هنگامی که پیامبر9 چنین روایتی را بدون قید و حاشیهای نقل میکند، دلیل آن است که در شرع مقدّسش، چنین اندوهی مورد تأیید است و الاّ حکم شرعی آن را بیان میکرد.