چکیده:
هدف: بررسی اثربخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر ارتقای کیفیت زندگی زنان دارای سرطان پستان طراحی شده است.
روش: با استفاده از نمونه گیری در دسترس تعداد 40 بیمار دارای سرطان پستان انتخاب و بطور تصادفی در دو گروه کنترل و آزمایش قرار گرفتند. استفاده از یک طرح پیش آزمون-پس آزمون با گروه کنترل، گروه آزمایش طی 10 جلسه تحت شیوه های آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری قرار گرفت، در
حالی که در این مدت گروه کنترل هیچ مداخله ای را دریافت نکردند. هر دو گروه در پیش آزمون و پس آزمون با استفاده از مقیاس کیفیت زندگی SF-12 مورد ارزیابی قرار گرفتند و نتایج با استفاده از آزمون تحلیل کوواریانس چند متغیری تحلیل شد. یافته ها: نتایج نشان داد که بین دو گروه در پیش آزمون تفاوت
معنیدار وجود نداشت، اما آموزش مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری در گروه آزمایش، نمرات مولفه های کیفیت زندگی را بطور معنی داری P<0.05 افزایش داد.
خلاصه ماشینی:
"اثر بخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری بر ارتقای کیفیت زندگی زنان دارای سرطان پستان Effectiveness of cognitive-behavioral stress management on increasing quality of life in patient with breast cancer تاریخ دریافت: 23/5/93 تاریخ پذیرش: 22/9/95 ژاله حبیبی 1 ، مجتبی حبیبی 2 ، مونا ملکزاده مغانی 3 ، نیکزاد قنبری 4 Jhaleh Habibi, Mojtaba Habibi, Mona Malekzade, Nikzad Ghanbari چکیده هدف: بررسی اثربخشی مدیریت استرس به شیوه شناختی-رفتاری بر ارتقای کیفیت زندگی زنان دارای سرطان پستان طراحی شده است.
جدول 2- نتایج آزمون تحلیل کوواریانس چندمتغیره برای مقایسه گروه آزمایشی و کنترل در خرده مقیاسهای کیفیت زندگی منبع تغییرات خردهمقیاس درجه آزادی F سطح معناداری اندازه اثر کیفیت زندگی درک کلی از سلامت خود 23-1 68/4 041/0 17/0 عملکرد فیزیکی 23-1 44/2 13/0 09/0 سلامت جسمانی 23-1 69/3 067/0 14/0 مشکلات هیجانی 23-1 13/13 001/0 36/0 درد جسمانی 23-1 04/2 16/0 08/0 عملکرد اجتماعی 23-1 36/27 001/0 54/0 نشاط و انرژی حیاتی 23-1 58/3 071/0 14/0 سلامت روان 23-1 66/12 002/0 36/0 نتایج تحلیل کوواریانس با بررسی اثر گروه در هر یک از خرده مقیاسها با کنترل اثر پیشآزمون به عنوان عامل همپراش روی پسآزمون حاکی از آن بود که میزان کیفیت زندگی گروه آزمایش بعد از شرکت در دوره آموزشی مهارتهای مقابله با مدیریت استرس به شیوه شناختی- رفتاری گروه کنترل، افزایش معناداری به لحاظ آماری در خرده مقیاسهای درک کلی از سلامت خود، مشکلات هیجانی، عملکرد اجتماعی و سلامت روان نشان داده است (جدول 2 و نمودار 1)."