چکیده:
این پژوهش با هدف بررسی ترجمه های یک مترجم وفادار به تنها یک نویسنده، انجام گرفته است. بدین منظور ترجمه های قاسم روبین از آثار مارگریت دوراس برای پاسخ به این سوال که چگونه وفاداری به یک نویسنده در ترجمه جبران می شود، انتخاب شدند. این تحقیقات بر اساس روش ترجمه شناختی آنتوان برمن در کتاب برای نقد ترجمه ها: ژان دان و سپس گرایش های معرفی شده در کتاب ترجمه و کلمه یا مهمانخانه ای در دوردست انجام گرفته است و سعی شده تنها هفت گرایش نخست مورد مطالعه و بررسی قرارگیرد. نقد و بررسی ترجمه ها نشان می دهد وفاداری به یک نویسنده لزوما بهتر شدن ترجمه ها را در پی نخواهد داشت؛ به خصوص درباره مترجمانی که به زبان مقصد پایبندی بیشتری دارند. بنابراین، این موضوع بیش از هرچیز به مترجم بستگی دارد؛ چرا که ترجمه، به ویژه ترجمه ادبی، مطالعات وسیع و متعددی به خصوص در حوزه ویژگی-های سبکی نویسنده می طلبد و مترجمی که چنین مطالعاتی را نداشته باشد، مترجم توانایی نخواهد بود.
خلاصه ماشینی:
"بنابراین نه تنها آنچه منتقل کرده ایم ، بلکه چگونگی انتقال آن نیز از اهمیت برخوردار اس؛ دت ر غیر اینصورت شناخت ما از دیگر فرهنگها و اندیشهها بسیار سطحی خواهد بود، چرا کده ر«کلام وابسته به خود، یعنی آثار شعری و ادبی بر عکس کلام وابسته به واقعیت ، محتوا از صورت جدا نیست و مترجم باید هم این و هم آنرا به زبان مقصد برگرداند(حسینی،١٣٨٢،ص ٢٧).
هدف از ترجمه متون ادبی بر خلاسف یر متون تنها انتقال معنا نیست ، بلکه چگونگی انتقال معنا نیز از اهمیت ویژه ای برخوردار است به خصوص در نوشته های دوراس که بیش از آنکه با کلمات معنا بیارف یند با ظاهری نو به خلق آثار خویش می پرد؛زددوراس تمایل اغراق آمیزی به بهم ریختگی نحوی با توسل به ساختاری نامتقارن و ناتمام را دارد و با برهم زدن پیوستگی منطقی جملات نوعی سبک منقطع را خلق میکند که در آن با جملات کوتاه سعی در برجسته کردن حتی کوچک ترین جزییات را داردت.
همانطور که پیش از این نیز گفته شد، حتی خود برمن هم اختیاراتی برای مترجم قائل شده است و یک ترجمه را خالی از عناصر اصالت گرا و ابر متنی نمی داند؛ اما آنچه از نمونه های بررسی شده استنباط می شود این است که گاه کاهش ها و افزایشهای صورت گرفته غیر ضروری مینماید مثلا چنانچه افزایشی در متن ترجمه صورت گیرد می بایستی تنها در جهت درک اطلاعات باشند و از نظر معنایی نسبت به متن زبان مبدا خنثی نمایند، بار عاطفی متن را تغییر ندهند و از همه مهمتر با سبک بکار رفته در متن مبدا انطباق داشته باشد (صف١وی١٣،٧،ص ٦٧)."