چکیده:
در باب فلسفه اغلب ما تصور می کنیم که جز عملی بودن همه چیز هست . فلسفه تعلیم و تربیت مسرت بار کردن زندگی است . مراد از مسرت خوشی های معنوی و پایدار است . کار معلمی نیز معماری فکر و ذهن انسانی است که ساختارهای ذهن و ساختارهای عملی انسان را می سازد. معلم و استاد با آگاهی از روش های صحیح تفکر و پژوهش و کاربرد آنها در زندگی عملی سبب خوشبختی علمی و معنوی مردم می گردند. شادابی و مسرت چنین تلاش هایی̨ بی حد وحصر بوده و همچنین سرچشمه جاودانی در عوالم گوناگون روح و جسم و احساس و خاطره معلم و متعلم جریان می یابد. بدین جهت فلسفه تعلیم وتربیت مسرت بار کردن زندگی است . مسرتی که صاحبان آن سختی هر تلاشی را به سبب آن فرح دل انگیز تحمل می کنند. آموزش و پرورش در جوامع امروزی به عنوان کلیدی ترین نهاد آموزشی در جهت توسعه همه جانبه به شمار می رود. چرا که در پرتو آموزش است که انسان ها متحول می شوند. بر پایه نظام آموزشی و تربیتی یک جامعه است که نظم و انضباط اجتماعی حالت نهادی به خود می گیرد و عامه مردم به طرف فرهنگ ترقی و توسعه حرکت می کنند.
خلاصه ماشینی:
"آموزش رفتارهای شهروندی در افزایش کیفیت عملکرد سازمان های مدنی بسیار اثرگذار است ، این آموزه ها به تقویت اخلاق اجتماعی و بسط همبستگی اجتماعی یک جامعه در سطح محلی- ملی و جهانی کمک خواهد کرد، آموزش شهروندی بخشی از وظایف مدیریت شهری است ، در واقع دولت و نهادهای قانونگذار، سازمانهای ملی و محلی، تشکل های مدنی و از طریق آموزش حقوق شهروندی و مهارت های زندگی جمعی و شناخت اصول مدیریت شهری نقش بارزی در تربیت شهروندان خواهند داشت .
در این خصوص انتظاراتی از آموزش و پرورش کارآمد و منطبق با نیازهای امروزی هست که عبارتند از: *آموزش مفید، اثربخش و کاربردی *تربیت نسل جوان و نوجوان براساس معیارهای مورد قبول جامعه *تسهیل در فرایند جامعه پذیری افراد و یادگیری هرچه بهتر استانداردهای زندگی سالم *هدایت نسل جوان و نوجوان در جهت ترقی و توسعه ی مطلوب *تربیت انسان های قانونمند، مشارکت پذیر، منظم ، مسئول و پرتلاش از طریق نهادینه سازی قانون و پرهیز از زور و خشونت و سلطه گری و جلوگیری از تنش و تن دادن به آن *جا انداختن فرهنگ تحزب گرایی و تمرین مشارکت در اداره ی امور مدرسه و جامعه * تقویت ایمان ، روحیه ی شجاعت ، اعتماد به نفس ، شکیبایی در برابر مصائب و رنج ها، عدالت جویی، وجدان کاری و انضباط اجتماعی، مشورت ، تعاون و ایثار توشیرو دوکو یکی از معماران توسعه ژاپن ، امروزه درباره نقش سازنده و بارورکننده و رشد دهنده انسان و آموزش و پرورش در فرایند توسعه اقتصادی و اجتماعی چنین بیان می کند: ما نه هیچ منبع طبیعی داریم و نه هیچ قدرت نظامی ، ما فقط یک منبع در اختیار داریم ، ظرفیت ابداع مغزهایمان .."