چکیده:
مهمترین ابزار مورد استفاده دشمنان ایران، به هدف شکستن استقلال و مقاومت ملت، به عنوان پرچمدار مبارزه با استکبار، جنگ نرم اقتصادی است. این مقاله پس از بررسی شیوه های مختلف تهاجم دشمنان شامل تحریم، کیفیت زدایی از محصولات، ترویج مصرف گرایی و اسراف، رفاه زدگی و اتراف، القای فرهنگ تجمل گرایی، تبلیغات کذب و ایجاد فضای بدبینی و عدم اعتماد، راهکارهای مبارزه با این تهاجم ها را با تحلیل آیات قرآن کریم بررسی نموده و به این نتیجه رسیده است که مهمترین راهکار مقابله با تهاجم اقتصادی دشمنان، تاکید بر رشد و توسعه اقتصاد روستایی، کشاورزی و دامپروری است. این راهکار که بر استقلال به عنوان مهمترین موضوع اقتصاد مقاومتی تاکید دارد شامل جنبه های مختلفی از جمله افزایش ایمان، برنامه ریزی تولید، توزیع و مصرف بهینه، تاکید بر بنگاههای دانش بنیان و زودبازده، مبارزه با تکاثر، اشرافی گری و اسراف، حفظ امنیت سرمایه و تقویت روحیه قناعت، تعاون و برادری است.
خلاصه ماشینی:
این مقاله پس از بررسی شیوه های مختلف تهاجم دشمنان شامل تحریم ، کیفیت زدایی از محصولات ، ترویج مصرف گرایی و اسراف ، رفاه زدگی و اتراف ، القای فرهنگ تجمل گرایی، تبلیغات کذب و ایجاد فضای بدبینی و عدم اعتماد، راهکارهای مبارزه با این تهاجم ها را با تحلیل آیات قرآن کریم بررسی نموده و به این نتیجه رسیده است که مهمترین راهکار مقابله با تهاجم اقتصادی دشمنان ، تاکید بر رشد و توسعه اقتصاد روستایی، کشاورزی و دامپروری است .
این راهکار که بر استقلال به عنوان مهمترین موضوع اقتصاد مقاومتی تاکید دارد شامل جنبه های مختلفی از جمله افزایش ایمان ، برنامه ریزی تولید، توزیع و مصرف بهینه ، تاکید بر بنگاههای دانش بنیان و زودبازده ، مبارزه با تکاثر، اشرافیگری و اسراف ، حفظ امنیت سرمایه و تقویت روحیه قناعت ، تعاون و برادری است .
برخی از تهدیدها و اقدامات آنها که بر اقتصاد کشاورزی تاثیر دارد، شامل تحریم اقتصادی؛ خراب کاری و مکر در مواد اولیه وارداتی از غرب ؛ تلاش در جهت جلوگیری از بهبود کیفیت محصولات داخلی از راههای مختلفی مانند ممنوعیت انتقال دانش فنی، ماشین آلات مدرن ، ایجاد و ارسال آفتهای مختلف کشاورزی؛ تبلیغات سوء درخصوص محصولات داخلی و ایجاد تمایل به محصولات تولیدی بیگانه ؛ ترویج مصرف گرایی و اسراف در لایه های مختلف جامعه ؛ تبلیغ رفاه زدگی و اتراف (اتراف به معنی شادخواری و تنعم طلبی و رفاه زدگی است و نوعی نگرش و فرهنگ استفاده از نعمات الهی است که در آن هیچگونه تأملی نسبت به محرومان وجود نداشته باشد.