چکیده:
بعد از بیان مخاطرات تخریب محیط زیست و گرم شدن کره زمین و به خطر افتادن نیازهای نسل آینده توسط حافظان به عنوان شعار قرن بیست و یکم « توسعه پایدار » محیط زیست و تشکیل سازمانها و نهادهای حافظ طبیعت، اصطلاح مطرح گردید. دانش های مختلفی از جمله علم معماری به حمایت از این شعار برخواسته و درصدد همراهی با اصول و اهداف آن می باشد. معماری بومی که برگرفت از فرهنگ، اقلیم، معیشت و اقتصاد ساکنان میباشد، در هر منطقه دارای شیوه ی اجرای، فرم و مصالح مختص به خود بوده، که براساس دانش و تجربه چندین صدساله ساکنان آن ناحیه شکل گرفته است. طراحی ها، جهت گیری فرم و کلیه عناصر شکل دهنده به این معماری بر اساس اقلیم منطقه و شناسایی عوامل مفید و غیرمفید اقلیمی توسط بومیان در جهت بهره گیری از انرژی های رایگان و تجدیدپذیر برای خلق شرایط آسایش ساکنان به وجود آمده است . در این پژوهش نگارندگان درصددند تا با الگوبرداری از عناصر شاخص معماری بومی اقلیم سرد و کوهستانی کلان شهر تبریز و تلفیق آن با فناوری های جدید به بیان ایده ها و پیشنهاداتی در جهت کاهش
استفاده از سوخت های فسیلی و به تبع آن کاهش مصرف انرژی بپردازند.به این منظور بر اساس مطالعات کتابخانه ای و به روش تجزیه و تحلیل عناصر معماری بومی منطقه مورد پژوهش را شناسایی و ضمن ارائه تعاریفی از فناوری های جدید، آنها را معرفی نموده و در جهت بهینه سازی مصرف انرژی با شاخص کردن عناصری از معماری بومی مانند جهت گیری، فرم بنا، بهره گیری از عناصر اقلیمی و ... پیشنهاد استفاده از دیواره های دوجداره به جای دیوارهای قطور، استفاده از پنجره های دوجداره به جای پنجره های معمول، و دیگر عناصری که در مقاله گنجانده شده، نموده اند تا ضمن سبک سازی بنا مصرف انرژی را کنترل یا کاهش دهند.
خلاصه ماشینی:
"به منظور تحلیل و طراحی این سازه ها فرضیات زیر در نظر گرفته شده است : ٤- نتیجه گیری در این مقاله استفاده از مهاربندهای هم محور و مهاربندهای کمانش گریز به عنوان راه حلی برای بهسازی قاب های خمشی فولادی طراحی شده براساس ویرایش اول استاندارد ٢٨٠٠ در تعداد طبقات مختلف مورد استفاده قرار گرفت و رفتار لرزه ای و سطوح عملکرد نمونه های بهسازی شده با این نوع مهاربندها، با استفاده از تحلیل استاتیکی غیرخطی براساس دستورالعمل بهسازی لرزه ای مورد ارزیابی و مقایسه قرار گرفت و به طور خلاصه نتایج زیر حاصل شد: با افزودن مهاربندهای هم محور، سختی سازه افزایش قابل توجهی پیدا می کند و در محدوده الاستیک نیز تغییر مکان سازه به شدت کاهش می یابد و این امر باعث افزایش سطح عملکرد سازه می گردد.
درصد مفاصل قابل قبول در طرح تقویت با مهاربند کمانش گریز نیز درصد قابل قبول و قابل توجهی می باشد ولی با توجه به رفتار کمانشی مهاربندهای همگرای معمولی ، می توان نتیجه گرفت که استفاده از مهاربندهای همگرای کمانش گریز گزینه مناسبی برای بهسازی سازه های فولادی است که علاوه بر رفتار مناسب و متقارن در فشار و کشش ، سطح عملکردی مورد انتظار از سازه را برآورده می کند [٢٠] با انجام تحلیل پوش آور، مشخص شد که الگوی بار مثلثی وضعیت بحرانی تری در سازه ایجاد می کند."