چکیده:
موضوع اصلی مورد تاکید تحقیق حاضر، این است که صورتهاوگزارشات مالی بدست آمده ازسیستم های اطلاعاتی حسابداری بایستی اطلاعات عمومی وخصوصی موردنیازرابرای افرادی که هرکدام به نحوی از این اطلاعات استفاده میکنند را فراهم آورد به گونه ای که آنهارادرکلیه تصمیماتی که در نتیجه دستیابی به این اطلاعات اخذ مینمایند یاری رساند. برای نیل به این هدف مهم که طبق نظر مراجع حرفه ای حسابداری، هدف اصلی تهیه و تدوین صورتهای مالی توسط سیستم اطلاعاتی حسابداری می باشدبایستی اصول واستانداردهایی که مبنای تهیه گزارشات مالی قرارمی گیرند ازسودمندی لازم دربرآوردن این هدف برخوردارباشند. بدین ترتیب دراین پژوهش بااستفاده ازروش زمینه یابی مقطعی با تکیه برطرح آزمایش و با ابزار پرسشنامه ، سه فرضیه درارزیابی استاندارد حسابداری شماره ٢٨ که درجهت گزارشگری مالی در شرکت های بیمه در ایران تصویب شده است ازسه جنبه تاثیر بر تصمیم گیری استفاده کنندگان ، کارآیی در ارزیابی شرکت های بیمه توسط مخاطبان گزارش های مالی و نیز افزایش یکنواختی دربکارگیری روش های حسابداری، طراحی و مورد آزمون تجربی قرار گرفت . دراین پژوهش ، صورت های مالی به دو صورت یکی براساس استاندارد ٢٨ ودیگری براساس الزامات پیشین گزارشگری شرکت های بیمه درایران تهیه شده و به همراه پرسشنامه به ترتیب در اختیار اعضای گروه آزمایش وکنترل قرارگرفت تا پاسخ های جمع آوری شده مبنای تجزیه و تحلیل صورت های مالی قرارگیرد. نتایج بدست آمده از طرح پژوهشی نشان داد که استاندارد مذکور تاثیری برنوع تصمیم گیری مخاطبان نداشته و از طرفی در میزان یکنواختی در بکارگیری روشهای حسابداری درشرکت های بیمه نیزبی تاثیرمی باشد اما در ارزیابی شرکت های بیمه از جنبه های مطرح شده و از نظر مخاطبان نسبت به وضعیت گزارشگری سابق ازکارایی بیشتری برخوردار می باشد.
خلاصه ماشینی:
"بدین ترتیب دراین پژوهش بااستفاده ازروش زمینه یابی مقطعی با تکیه برطرح آزمایش و با ابزار پرسشنامه ، سه فرضیه درارزیابی استاندارد حسابداری شماره ٢٨ که درجهت گزارشگری مالی در شرکت های بیمه در ایران تصویب شده است ازسه جنبه تاثیر بر تصمیم گیری استفاده کنندگان ، کارآیی در ارزیابی شرکت های بیمه توسط مخاطبان گزارش های مالی و نیز افزایش یکنواختی دربکارگیری روش های حسابداری، طراحی و مورد آزمون تجربی قرار گرفت .
در مورد فرضیه سوم (تاثیر استاندارد بر یکنواختی گزارشگری مالی در بین شرکت های بیمه )، بین میانگین دوگروه آزمایش وکنترل تفاوت چندانی وجود نداشته و از طرفی سطح خطای مشاهده شده بی معنی بوده و لذا ازنتایج بدست آمده از انجام طرح تحقیق واجرای آزمون t- استیودنت ، میتوان به این استنباط دست یافت که در سطح اطمینان ٩٥ درصد میتوان گفت که ، بین گزارشگری مالی شرکت های بیمه بر اساس الزامات استاندارد حسابداری شماره ٢٨ نسبت به الزامات سابق ، از دیدگاه سرمایه گذاران حرفه ای ازلحاظ میزان یکنواختی دربکارگیری روشهای حسابداری، تفاوت معنی داری دیده نمیشود و لذا در سطح اطمینان ٩٥ درصد فرضیه سوم تحقیق رد میشود."