چکیده:
علی رغم نقش کلیدی آموزش فنی و حرفه ای در توسعه اقتصادی و اجتماعی کشور ، که مورد اذعان و حتی تاکید اغلب سیاستمداران و صاحبنظران است ، این آموزش های گران و پرهزینه از لحاظ پاسخگویی به نیازها و همچنین پاسخ یه این سوال اصلی نظام آموزشی که "چه آموزش هایی با چه کیفیت و کمیتی ارائه شود ؟" با مشکل مواجه می شود و هر ساله خسارت های بسیار زیادی از بابت اتلاف و عدم بازده کافی سرمایه های به کار رفته برای ارائه این آموزشها به کشور وارد می آید و سرمایه گذاری هایی که در بخش های تولیدی به عمل می آید به علت نقص آموزش و محتوای آموزش به بازده کافی نمی رسد. لذا پژوهش حاضر با هدف ارزیابی محتوای دوره های آموزشی برگزار شده در مراکز ثابت آموزش فنی و حرفه ای استان خراسان جنوبی به انجام رسیده است . با توجه به بررسی پیشینه علمی موضوع، عواملی که می توانستند
بر ارزیابی درونی محتوای آموزشی موثر باشند تعیین و مورد بررسی قرار گرفتند. جامعه آماری این تحقیق تمامی مربیان رسمی و پیمانی مراکز آموزش فنی و حرفه ای استان شامل ٣٨ نفر(34 نفر مرد و 4 نفر زن) می باشند که با روش سرشماری مورد مطالعه قرار گرفتند. روش تحقیق بکار گرفته شده در پژوهش حاضراز لحاظ هدف کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها توصیفی و همبستگی-مقایسه ای است و به روش پیماش انجام شده است و ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته ای بود که پس از حصول اطمینان از اعتبار و پایایی آن، به جهت ارزیابی محتوای دوره های آموزشی مورد استفاده قرار گرفت. نتایج حاصل نشان می دهد که مربیان تناسب محتوای آموزشی با نیازهای جامعه و تناسب محتوای نظری و عملی دوره ها را در اولویت های اول ارزیابی کرده اند. همچنین نتایج ضریب همبستگی گویای این است که متغیرهای
نیازهای آموزشی کارآموزان، اهداف آموزشی و ارزشیابی پایان دوره با احتمال ٩٩ درصد رابطه مثبت و معنی داری با محتوای آموزشی دارند.
خلاصه ماشینی:
"بررسی یافته های مرتبط با میزان تحصیلات پاسخگویان نشان می دهد که اکثریت (24 نفر) افراد مورد مطالعه دارای تحصیلات لیسانس (2/63%) و در بین مربیان، کمتر از 10 درصد آنان دارای تحصیلات دیپلم می باشند (9/7%) که بدلیل اینکه کارآموزان شرکت کننده در دورههای آموزشی از رده سنی و تحصیلاتی متفاوتی می باشند، سطح علمی مربیان استان را میتوان قابل قبول دانست و همینطور بدلیل بالا بردن کیفیت دوره ها از مربیانی با سطح تحصیلات بالاتر استفاده شود، چرا که در اکثر استانداردهای تعریف شده برای آموزش از طرف سازمان آموزش فنی و حرفهای حداقل تحصیلات مربی فوق دیپلم و لیسانس ذکر شده است و می بایست از طرف مجریان آموزش مورد توجه جدی قرار گیرد.
بررسی یافته های مرتبط با میزان تحصیلات پاسخگویان نشان می دهد که اکثریت (24 نفر) افراد مورد مطالعه دارای تحصیلات لیسانس (2/63%) و در بین مربیان، کمتر از10 درصد آنان دارای تحصیلات دیپلم می باشند (9/7%) که بدلیل اینکه کارآموزان شرکت کننده در دوره های آموزشی از رده سنی و تحصیلاتی متفاوتی می باشند، سطح علمی مربیان استان را می توان قابل قبول دانست و همینطور بدلیل بالا بردن کیفیت دوره ها از مربیانی با سطح تحصیلات بالاتر استفاده شود، چرا که در اکثر استانداردهای تعریف شده برای آموزش از طرف سازمان آموزش فنی و حرفهای حداقل تحصیلات مربی فوق دیپلم و لیسانس ذکر شده است و می بایست از طرف مجریان آموزش مورد توجه جدی قرار گیرد ."