چکیده:
هدف این پژوهش ، مقایسه امید به زندگی، تاب آوری و تمایزیافتگی در نوجوانان خانواده های چند فرزند و تک فرزند شهر خرم آباد بود. طرح پژوهش رابطه ای از نوع علی ـ مقایسه ای است . جامعه آماری شامل تمام دانش آموزان نوجوان دختر و پسر دوره متوسطه اول و دوم شهر خرم آباد در سال تحصیلی ٩٥ ـ ١٣٩٤ بود. حجم نمونه شامل ١٥٠ نفر دانش آموز از خانواده های تک فرزند بودند که به صورت نمونه گیری در دسترس و ١٥٠ نفر دانش آموز از خانواده های چند فرزند که متناسب با افراد تک فرزند به صورت تصادفی ساده انتخاب شدند. ابزار مورد استفاده در این پژوهش پرسشنامه امید به زندگی اشنایدر (١٩٩١)، مقیاس تاب آوری کانر و دیویسون (٢٠٠٣) و پرسشنامه تمایزیافتگی اسکورون (٢٠٠٠) بوده است . به منظور تجزیه وتحلیل داده ها از تحلیل واریانس چند متغیری و تک متغیره استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد که بین میزان امید به زندگی، تاب آوری و تمایزیافتگی نوجوانان خانواده های تک فرزند و چند فرزند تفاوت معناداری وجود دارد (٠٠٠١=P)؛ بدین معنی که میزان امید به زندگی، تاب آوری و تمایزیافتگی در نوجوانان خانواده های چند فرزند از نوجوانان خانواده های تک فرزند بیشتر بود. با توجه به نتایج این مطالعه ، که نوجوانان خانواده های تک فرزند، از بین متغیرهای مورد مطالعه ، میانگین کمتری را نسبت به نوجوانان خانواده های چند فرزند نشان دادند، لازم است زمینه کسب آگاهی بیشتر در مورد ویژگیهای نوجوانان خانواده های تک فرزند و چند فرزند و همین طور شیوه های فرزندپروری مناسب برای والدین این کودکان در جامعه فراهم شود.
خلاصه ماشینی:
"با توجه به نتایج پژوهشهای مختلف ، که حاکی از کاهش میزان باروری به زیر سطح جانشینی در کشور است و این کاهش به نوبه خود در سالهای آینده میتواند تهدیدهایی همچون کاهش جمعیت فعال و مولد، سالخوردگی جمعیت و مسائل به هم خوردن نسبت سنی را به همراه داشته باشد (سروش و بحرانی، ١٣٩٢؛ خلج آبادی فراهانی و سرایی، ١٣٩٥) و اینکه برخی از شرایط و انگیزه های تک فرزندی به حیطه اجتماع و جامعه مربوط است که این شرایط شامل درک فرد از جامعه ، خطرها و یا مشکلات محیط پیرامونی، هنجارهای جامعه ، رسانه ها و فرهنگ سازی آنها در جامعه و سازمانهای اجتماعی حامی و غیر حامی است ، نیاز به وجود برنامه های جامع و سیاستهای 001 جمعیتی در زمینه فرزندآوری در جامعه ما احساس میشود (خلج آبادی فراهانی و سرایی، ١٣٩٥)؛ علاوه بر این خواه تک فرزندی نتیجه برنامه ریزی خانواده ها باشد، خواه بازتابی از هنجارهای اقتصادی و اجتماعی جاری و یا نتیجه سیاست دولتها، این موضوع قابل ذکر است که این تغییرات بنیادین نه تنها در ساختار جمعیت شناختی بلکه در همه ابعاد شخصیت فرد در آینده نیز نقش بسزایی دارد (مرادی، ١٣٩٢)؛ بنابراین داشتن حداقل یک همشیر میتواند به رشد فرزند کمک کند تا در نتیجه تعامل و یادگیری مهارتهای مختلف ، معایب تک فرزندی در کودکانی که دارای خواهر و برادر هستند، مشاهده نشود یا کمتر دیده شود (ساطوریان و دیگران ، ١٣٩٣)."