چکیده:
شعر انتظار شاخه ای از شعر ولایی است و مضامینی چون انتظار فرج ، اظهار ارادت و علاقه به حضرت مهدی (عج )، ویژگیهای منتظر واقعی و بیان کاستیها و نا به سامانیهای عصر حاضر را در بر میگیرد. با توجه به این که مصداق شعر انتظار بزرگ مردی است که ریشه در چهارده قرن دارد و بنا بر اعتقاد شیعیان دوازده امامی مبنی بر زنده بودن ایشان ؛ لذا اشعار انتظار دارای پویایی خاصی است . فضای معنوی و روحانی و رویکرد انتقادی- اجتماعی در شعر انتظار پویایی این شعر را افزون تر کرده است . علی معلم ، یوسف علی میرشکاک و علی رضا قزوه از شاعران معاصر به شمار می آیند. بررسی پویایی اشعار انتظار هر سه شاعر هدف پژوهش حاضر است . اشتیاق و انتظار برای آمدن موعود، آمادگی برای ظهور حضرت ، آخرالزمان و حوادث مرتبط با آن ، طرح مسایل اجتماعی و انتقادی برای تغییر وضعیت موجود به حال مطلوب و قابل قبول باعث شده است تا شعر هر سه شاعر پویا باشد.
خلاصه ماشینی:
"منتظر بودن برای موعود عقل را هم رام کرده و عاشق و شیفته اش میکند: نگاهت شمع آجین می کند جان غزالان را غمت عین القضاتی می کند عقل غزالی را (همان ، ٩٥-٩٦) در یکی از غزل های قزوه که برای حضرت امام خمینی (ره ) سروده شده است ؛ شاعر امام را با واژه ی مهربان مورد خطاب قرار می دهد و از امام می خواهد که غربت شیعیان را به علت عدم حضور امام عصر(عج ) تحمل کند تا وارث و صاحب اصلی انقلاب بیایید: دو روزی مهربانا!
بسیاری شهیدان حکایت از رواج ستم و بیداد دارد؛ از این رو شاعر چشم انتظار ظهور موعود است : بیا تا عاشقی را پاس داریم سر قبر شهیدان گل بکاریم تمام دشت یک سر لاله زار است گل نرگس تو را چشم انتظاریم (همان : ٣٠) معلم نیز علت داغداری لاله را منتظر ماندن او برای آمدن دادرس می داند: خونین به راه دادرسی ایستاده ایم چون لاله داغدار کسی ایستاده ایم (معلم دامغانی، ١٣٩٣: ٨١) انتظار و حضرت عیسی(ع ) مسلمانان و مسیحیان ، هر دو به ظهور عیسی مسیح (ع ) در آخر الزمان اعتقاد دارند."