خلاصه ماشینی:
"در نتیجهء این تحول،سازمان ملل متحد،نظیر سازمان خواربار و کشاورزی ( FAO )1،سازمان بین المللی کار( ILO )،2 شورای اقتصادی-اجتماعی ملل متحد ( ECOSOC )3و سازمان توسعهء صنعتی ملل متحد( UNIDO )4منابع بیشتری را به طرحهای تعاونی تخصیص داده،سمینارهای آموزشی را سازماندهی و تعاونیها را به انحاء و وسایل مختلف یاری کردند.
این کشورها به دلایل مهمی نظیر فقدان آموزش کارکنان (به تصویر صفحه مراجعه شود)سازمان کنفرانس اسلامی بر امر کشاورزی و اقدامات تعاونی در کشورهای عضو خود تأکید دارد.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)تعاونیها برای حل مشکلات خود و اتخاذ مناسبتترین شیوه عمل در جهت تأمین منافع بیشتری برای اعضای خویش،ناگزیرند تا شیوههای جایگزین متعددی را بررسی کنند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)منابع موجود نشان میدهد که در تمام کشورهای عضو سازمان کنفرانس اسلامی،دولتها در تأسیس سازماندهی و جنبههای مدیرینی سازمانهای تعاونی نقش عمدهای دارند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)حکومتهایی که میخواهند هدفهای خود را از طریق سازمانهای تعاونی برآورده کنند لازم است برنامههای بلند مدت تهیه و در جهت تحقق هدفهای جاری کمک نمایند.
(به تصویر صفحه مراجعه شود)درواقع مداخلههای افراطی دولتها،زیانهای دیگری نیز به بار میآورد؛برای اعضای تعاونی این توهم پیش میآید که تعاونیها از سوی دولت و صرفا برای کمک به آنان به وجود آمدهاند لذا تعاونیها به نوعی بنگاههای دولتی مبدل میشوند.
طی سه دههء گذشته که تعاونیها در همهء کشورهای در حال توسعه گسترش مطلوب یافتند تجارب بسیار باارزشی حاکی از آنکه ناکامیها در این زمینه عموما به فراهم نبودن مقدمات لازم و عدم برنامهریزی و محدودیت منابع و مدیریت ناصحیح مربوط میشود، وسیله سازمانهای دولتی به دست آمده است."