چکیده:
حقوق فرهنگی در میان سایر حقوقی بشر ، حقوقی مهجور و مغفول تلقی می گردد و به آن پرداخته نشده است؛اما این امر دلیل فقدان تاثیر این حقوق در جامعه ی داخلی و بین المللی نیست، اهمیت این حقوق در تعاملات و اختلافات مردمی که با فرهنگ های گوناگون در کنار هم زندگی می کنند، قابل بررسی است. حقوق فرهنگی مردمان بومی و اقلیت ها به دلیل تفاوت فرهنگ ، زبان، آداب و رسوم و شیوه های زندگی به ویژه ارتباط با زمی«، نیاز به حمایت و حفاظت دارد. نادیده گرفتن حقوق این افراد می تواند منجر به بروز اختلاف های فرهنگی آنان می تواند آنان را در حاشیه ماندن در جامعه مصون دارد، ضمن این که امکان همگون شدن آنان را با حفظ سنت ها و رسوم خود مهیا سازد.
خلاصه ماشینی:
"مهم ترین حقوق فرهنگی شناخته شده در اعلامیه بدین شرح می باشد: حق بر رهایی از هر نوع تبعیض به ویژه تبعیض بر مبنای بومی بودن یا هویت ، حق بر تعیین سرنوشت فرهنگی ، اجتماعی و سیاسی ، حق بر ایجاد و نگهداری نهادهای حقوق فرهنگی و امکان مشارکت در این نهادها، حق بر عدم جذب در فرهنگ اکثریت ، حق بر حفظ سنت ها و فرهنگ های بومی ، حق بر اجرای مراسم و سنت های مذهبی ، و حق دریافت خسارت برای اموال فرهنگی ، هنری و مذهبی که از آن ها بدون رضایت و اطلاع شان اخذ شده است ، حق اظهار، اجرا ، توسعه و آموزش مراسم و سنت های مذهبی و روحانی و حق نگهداری و حفظ جنبه های مذهبی و فرهنگی اهالی بومی ، حق استفاده از اشیای سنتی و بازگرداندن اشیای سرقت شده به جایگاه اصلی و حق بر احیا و انتقال تاریخ ، زبان ، سنت های شفاهی و فلسفه ی متعلق به اجتماع خود به نسل بعدی ؛ هم چنین دولت ها موظف هستند که مردم بومی را در جریان امور سیاسی ، حقوقی و اداری قرار دهند.
"Draft Principles and Guidelines for the Protection of the Heritage of Indigenous People", Sub-Commission on Human Rights Decision 2000/107, United Nation High Commissioner for Human Rights, at: http://www.
13- Draft Principles and Guidelines for the Protection of the Heritage of Iindigenous People, Sub-Commission on Human Rights Decision 2000/107, United Nation High Commissioner For Human Rights, at: http://www."