چکیده:
تحقق کامل برنامه های تجارت خارجی صرفا بر اساس تصمیم گیری های داخلی یک کشور امکان پذیر نمی باشد و نحوهٔ تعاملات و رفتار متقابل کشورها در تسهیل و یا تهدید تجارت خارجی موثر است. علاوه بر این نوسانات پیش بینی نشده نرخ ارزهای واسط مبادله درروند تجاری می تواند منشاء مشکلاتی باشد مضافا بر اینکه ممکن است برخی کشورهایی که دارای پول جهان روا هستند از این فرصت علیه سایر کشورهایی که با آن ها دشمنی دارند استفاده کرده و با اعمال تهدید تحریم اختلال جدی درروند تجارت خارجی آن ها ایجاد می کنند.
بنابراین کشورها راهکارهای مختلفی برای جلوگیری از شکل گیری مشکلات پولی در مسیر تجارت خارجی تدارک دیده اند. یکی از این راهکارها پیمان دو یا چندجانبه ارزی است که اجرای این سیاست در شرایط نوسان شدید ارزی می تواند به تجارت بین کشورها مصونیت بخشد و در شرایط تهدید و تحریم تجاری اثر آن ها را خنثی نماید. این تحقیق به دنبال تبیین و بسط مفهوم پیمان های دویا چندجانبه ارزی و اهمیت و ضرورت آن در شرایط تحریم و تهدید بوده و ضمن اشاره به تجربیات جهانی به دنبال پاسخ به این سوال است که آیا در شرایط تحریم و تهدید اقتصادی اقدام به انعقاد پیمان های دوجانبه و چندجانبه ارزی ضرورت دارد؟ برای پاسخ به این سوال این فرض مورد ارزیابی قرارگرفته است که در شرایط تحریمی ایجاد پیمان های دوجانبه ارزی ازجمله سیاست های ضروری برای تسهیل تجارت خارجی است.
خلاصه ماشینی:
تاکنون راهکارهای مختلفی برای تسهیل در تجارت خارجی ، کاهش هزینۀ مبادله و جلوگیری از تهدید و تحریم تجاری اقتصادی دیگران اتخاذ شده است ؛ تشکیل منطقۀ بهینۀ پولی ، شکل گیری پول واحد منطقه ای ، پیمان پولی و ارزی دوجانبه و چندجانبه ، تجارت تهاتری از این قبیل است .
گفتنی است ، در شرایط غیرتهدیدی و تحریمی بیشتر تجارت خارجی با استفاده از یک ارز و پول جهان روا، مثل دلار یا یورو، انجام می گیرد، ولی وقتی انتشاردهندگان رسمی دلار و یورو کشوری را تحریم می کنند، در عمل ، نقل و انتقال پول های یادشده توسط طرف تجاری غیرممکن گشته و ارتباطات تجاری را مختل یا بسیار پرهزینه می کند که این امر آثار منفی شدید اقتصادی برای کشور تحریم شونده دارد.
بروز بحران مالی در سال ٢٠٠٧ باعث گرایش کشورهای مختلف به رویکرد جدیدی در شیوه های تجاری بین المللی شد و کشورهایی که پیش تر از پول های رایج مانند دلار و یورو در مبادلات خود استفاده می کردند، روش جدیدی را برگزیدند که به پیمان پولی دوجانبه معروف است ، گرچه پیمان پولی پیش از این تاریخ هم در بین برخی کشورها برقرار شده بود (٢٠٠٢ ,.
٢ پیمان های دوجانبه و چندجانبۀ پولی و ارزی در دوره های مشخص برخی کشورها به دلیل واسطۀ مبادلۀ خارجی بودن یک پول واحد، مثل دلار، متضرر شدند و این ضرر به دلیل کاهش ارزش دلار یا سوءاستفادة امریکا برای تحریم یا تهدید کشور خاص بوده است .
com/india-could-sign-currency-swap-deal-with- china/# , U2oVkYGSxIH.