چکیده:
در دوره افشاریه، امر پوشاک و مساله چگونگی تهیه آن همواره مورد توجه دولت و مردم بوده است. مواد اولیه تهیه پارچه در این دوره غالبا از محل تولیدات داخلی و بخش دیگر از خارج تهیه و تامین می شده است. در هر یک از نقاط ایران سبک و شکل خاصی از پوشش رایج بوده که با سایر نقاط تا حدودی متفاوت بوده است. با بررسی مقوله پوشش در این دوره دریافتیم: آموزه های اسلام مهمترین عامل شکل دهنده ساختار پوشاک جامعه ایران دوره اسلامی و از جمله این دوره بوده است. شکل و سبک پوشش مردم ایران در این دوره ادامه همان روند سنتی گذشته بوده است. شرایط آب و هوایی هر منطقه یکی از عوامل عمده تعیین کننده سبک و شکل لباس مردم به شمار می رود. پایبندی به فرهنگ ملی شاخص دیگر شکل دهنده پوشاک این دوره محسوب می شود. با وجود حضور اروپاییان در ایران این دوره و ورود پارچه های خارجی به بازار داخلی، تاثیر فرهنگی آنان بر مردم ایران در طی این دو دوره تاریخی از نظر پوشش بسیار ناچیز بوده است.
خلاصه ماشینی:
"نادر تغییرات مهمی در شکل ارتش به وجود آورد، ارتش ایران در این دوره شامل : پیاده نظـام، سوار نظام، توپخانه و نیروی دریایی بود که پیاده نظام، از دو گروه تشکیل می شد، یکـی گروهـی که تفنگ های فتیله ای حمل می کردند که در حقیقـت سـلاح سـازمانی شـان بـود - و بـه آنـان، سنگین اسلحه یا جزایرچی می گفتند و گروه دیگر را سبک اسلحه میگفتند که اکثرشان بـه تیـر و کمان و نیزه مجهز بودند معمولا لباس نیم تنه ی آبی رنگ در بر مـیکردنـد و کلاهـی از پوسـت سیاه با ترکش ماهوت قرمز بر سر میگذاشتند پیادگان معمولا از میان نجبا و خـانوادههـای محتـرم انتخاب می شدند ویلم فلور، در کتاب حکومت نادرشاه می نویسد: نادر دستور داد که برای نگهبانان ٥٠٠٠ کـلاه خاکـستری، از همـه گونـه پارچـه بـه دوزنـد و گرداگرد و جلوی آنها را با کلمات زیر گلدوزی نمایند: ١٠٠٠ کلاه، با کلمات یا الله ، ١٠٠٠ کـلاه با کلمات یا رحیم ، هزار کلاه با کلمات یا رحمان، ١٠٠٠ کلاه با کلمات یا کـریم و هـزار کـلاه بـا 2 کلمات یا سبحان .
اما بانوان ارامنه ایران از روپوش سیاه و قهوهای رنگ بلندی تا سر زانـو اسـتفاده مـی کردنـد و روسری آنان شبیه زنان دهقان اسپانیایی از پشت سر گره می خورده و ماننـد زنـان عـرب و ایرانـی شلوار به پا می کردند و برخلاف زنان مسلمان حتی در منزل نیز در صورتی که ازدواج کرده بودنـد حجاب داشتند و فقط کشیشان و اقوام نزدیک می توانستند آنها را مـلا قـات کننـد و امـا پوشـاک زنان ادیان دیگر در زمان شاه عباس اول به این صورت بوده زنان زرتشتی که لباسشان هـیچ گونـه مشابهتی با لباس دیگر زنان ایرانی نداشته نوعی شلوار نازک بر پا می کردنـد."