چکیده:
هدف کلی این تحقیق تعیین عوامل اجتماعی و خانوادگی مرتبط با بازگشت مجدد زندانیان به زندان تبریز میباشد. جامعه آماری در تحقیق حاضر کلیه زندانیانی میباشند که بیش از یک بار با ارتکاب جرایم به زندان تبریز معرفی و تعداد آنها 160 نفر میباشد و حجم نمونه بر اساس جدول مورگان برابر 120 نفر تعیین گردیده است. نمونههای تحقیق با استفاده از روش تصادفی ساده انتخاب شدند. در مطالعه حاضر از روش تحقیق پیمایش مقطعی استفاده شده است. تحقیق حاضر از نظر شیوه گردآوری اطلاعات جزء روشهای تحقیق پیمایشی محسوب میشود. برای گردآوری مطالب از کتاب و مقاله استفاده شده و برای گردآوری دادهها از پرسشنامه استفاده شده است. دراین تحقیق بین میزان پذیرش جامعه و بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد، بین میزان پذیرش خانواده و بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد، بین میزان مهارت شغلی با میزان بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد و در نهایت بین میزان برچسبزنی با میزان بازگشت مجدد به زندان رابطه وجود دارد. نتیجه این تحقیق نشاندهنده آن است که زندانیان آزاد شده هر چه قدر تحت حمایت و توجه خانوادهها و مورد پذیرش جامعه و بدون هر گونه برچسب با مهارت شغلی مناسب در اجتماع حضور معناداری داشته باشند احتمال بازگشت مجدد آنها به زندان کاهش مییابد.
The overall objective of this research is to determine social and family factors associated with the prisoners’ returning to prison. The population of this study is all prisoners who commit crimes more than one time and have been introduced to Tabriz prison. Their number is 160 people and the sample size of 120 people is determined based on Morgan table. Research samples were selected using simple random sampling. In this study, cross-sectional survey research method used and the data collection method is based on a survey research methods. A questionnaire used to collect data. In this study, there is a relationship between the community acceptance and returning to prison and also, there is a relationship between the family acceptance and returning to prison. In addition, there is a relationship between the job skills and returning to prison and finally, there is a relationship between the labeling and returning to prison. The results show that if the released prisoners are under the protection and care of families and are accepted by the society without any label and also with appropriate job skills, the possibility of returning to prison will be reduced.
خلاصه ماشینی:
"نتیجه این تحقیق نشاندهنده آن است که زندانیان آزاد شده هر چه قدر تحت حمایت و توجه خانوادهها و مورد پذیرش جامعه و بدون هر گونه برچسب با مهارت شغلی مناسب در اجتماع حضور معناداری داشته باشند احتمال بازگشت مجدد آنها به زندان کاهش مییابد.
بر اساس نتایج این پژوهش میتوان برای پیشگیری و کاهش تکرار جرم و بازگشت مجدد افراد آزاد شده به زندان، با اجرای اصولی و استاندارد تفکیک و طبقهبندی زندانیان در زندانها، بهبود وضعیت اسکان و نگهداری و نوع خدماتدهی موثر به آنها، حذف برچسب رسمی و غیررسمی از زندانیان آزاد شده، عرضه خدمات موثر و کنترل ازطریق مرکز مراقبت بعد ازخروج، پذیرش زندانیان آزاد شده در میان خانواده، دوستان و نهادهای رسمی و غیررسمی و جلوگیری از طرد آنان اقدام موثری انجام داد.
همچنین نتایج مطالعه نشان داد که تعداد مجردان زندانی بیشتر از متاهلان بوده است، یعنی احتمال ارتکاب مجدد جرم درافراد مجرد و بازگشت آنها به زندان نسبت به افراد متاهل بیشتر بوده است و یا به عبارت دیگر میتوان این گونه توجیح نمودکه مجرد بودن باعث کاهش وابستگی عاطفی و تعلق خاطر فرد نسبت به خانواده و جامعه شده و این موجب میشود خود را در ارتکاب جرم آزاد بداند.
همچنین در این پژوهش میتوان برای پیشگیری و کاهش تکرار جرم و بازگشت مجدد به افراد آزاد شده به زندان، طرح و اجرای اصولی طبقهبندی و جداسازی زندانیان در زندان، بهبود شرایط زندان و ارائه خدمات موثر به آنها، پذیرش زندانیانی که آزاد میشوند از طرف خانوادهها، دوستان و نهادهای اجتماعی و جلوگیری از طرد آنها اقدامات موثری انجام داد."