چکیده:
هویت و انسان ایرانی در تاریخنگاری محمد ابراهیم باستانی پاریزی(1304-1393)مهم ترین رکن اندیشه او است.در کتاب های پرشمار و مقالات فراوانی که نوشته،پی گیری خط سیر اندیشه وی ما را به این معنی رهنمون می سازد که باستانی پاریزی دغدغه ایران داشت.انسان ایرانی و فرهنگ ایرانی.نشان داد ویژگیهای"ایرانیت"در ذهن او دستمایه این پژوهش قرار گرفته،از آن رو که هویت ها در دنیای امروز با شتابی فزاینده رو به دگرگونی گذارده اند و چون باستانی از تاریخ ایران می نوشت و به درستی تایخنگار مردم بود،باید دید او چه مولفه هایی را برای هویت مجزای ایرانی در نظر می گرفت و آنرا چگونه نشان می داد و از این راه بتوان به شناخت دست یافت.شناختی که در نتیجه گیری های ما و ترسیم دشواری ها،بیم ها،و امیدها برای پایداری این فرهنگ خاص ضروری است.
خلاصه ماشینی:
<H1>هویت و انسان ایرانی در تاریخنگاری باستانی پاریزی</H1> رضا شاهملکی<FootNote No="509" Text=" کارشناس ارشد تاریخ ایران در دورهٔ اسلامی از دانشگاه پیام نور واحد تهران shahmalaki@gmail.
نشان دادن ویژگیهای &quot; ایرانیت&quot;در ذهن او دستمایه این پژوهش قرار گرفته، از آن رو که هویتها در دنیای امروز با شتابی فزاینده رو به دگرگونی گذاردهاند و چون باستانی از تاریخ ایران مینوشت و به درستی تاریخنگار مردم بود، باید دید او چه مؤلفههایی را برای هویت مجزای ایرانی در نظر میگرفت و آنرا چگونه نشان میداد و از این راه بتوان به شناخت دست یافت.
به مناسبتهایی و یا بزرگداشتهایی و ویژه نامههایی به باستانی پاریزی و تاریخنگاری خاص وی نگاه شده<FootNote No="514" Text=" به طور ویژه، بنگرید به: بخارا، شماره 46.
در بین کتابهای باستانی پاریزی &quot; شمعی در طوفان&quot; اثری است که به طور ویژه در آن هویت ایرانی مورد بحث قرار گرفته.
"/> او در همین کتاب که از جمله شناخته شده ترین آثارش است و میتوان آنرا با کمی آسان گیری نماینده سبک تاربخنویسی باستانی در نظر گرفت، هویت ایرانی را فارس و پارسیان جدا نمیداند و مینویسد: « اگر حقیقت را بخواهیم تاریخ ایران از روز اول بر مدار فارس و پارسیان میگردد.
"/> باستانی در مقاله اصلی این کتاب تحت عنوان &quot; آسیای هفت سنگ &quot; از نقش آسیا در تاریخ ایران با پیجویی بی مانندی صحبت میکند.
<FootNote No="533" Text=" باستانی در تأیید این سخن خود در مقدمه &amp;quot; نون جو و دوغ گو&amp;quot; اشاره دارد که همواره در تاریخ ایران پی جویی نکاتی را کرده که عموما شاید با بی اهمیتی داوری میشوند.