خلاصه ماشینی:
"از آنجایی که اشخاص متفرقه و کارمندان،در خصوص محدودیتهای بیمه مازاد درمان آگاهی بیشتری پیدا میکنند و دولت بودجه عمومی خدمات درمانی را افزایش میدهد،امکان این وجود دارد که تقاضا برای بیمههای خصوصی کاهش یابد.
در سال 2002 میزان متوسط مالیات مناطق و شورای شهر 6/32 درصد و در سال 1999 میزان متوسط مالیات بر درآمد منطقهای 5/11 درصد هزینه بیمه خدمات درمانی را تأمین میکرد و مابقی آن توسط مالیاتهای ایالتی تامین شد که مالیاتها شامل مالیات بر درآمد،مالیات بر افزوده(25 درصد) عوارض انرژی و مالیاتهای غیر مستقیم(8 درصد درآمد شخصی)و مالییت شرکتها میباشد.
این در حالی است که اکثر این بیمهها توسط افراد حقیقی خریداری میشود که 80 درصد آنها کارمند هستند و به نظر می رسد که معافیت مالیاتی هم نمیتواند به وضع نامطلوب بیمه مازاد درمان خصوصی در دانمارک کمک نماید.
مالیاتهای از پیش تعیین شده در دانمارک وجود ندارد اما بعضی از مالیاتهای غیر مستقیم برای خدمات درمانی استفاده میشود که این مالیاتها شامل حق استفاده از وسایل نقلیه موتوری،انرژی و تولیدات تنباکویی میباشد.
تعداد کمی از پزشکان متخصص که به طور تمام وقت برای بیمارستانهای مناطق کار میکنند میتوانند هفتهای 3 ساعت به طور خصوصی برای خودشان در بیمارستان کار کنند و البته این نوع قراردادها پیشتر بسیار معمول بود اما مناطق برای به حداکثر رساندن خدمات تخصصی بیمارستانها این نوع قراردادها را محدود کردند.
بسیاری از پزشکانی که به طور تمام وقت،آزاد کار میکنند در منطقه کوپنهاگ و مناطق اطراف هستند،بسیاری از آنها متخصص پوست،گوش و حلق و بینی و چشم هستند زیرا دانمارک پزشکان بسیاری را تربیت کرده است و مناطق بر تعداد پزشکان عمومی دارای مجوز نظارت دارد تا میزان پزشکان با جمعیت منطقه هماهنگی داشته باشد."