چکیده:
هدف تحقیق حاضر، بررسی شاخصهای توسعه در سکونتگاه های روستایی در مقایسه با نواحی شهری میباشد. روش تحقیق کتابخانه ای، اسنادی و تحلیل محتوای منابع موجود بوده که بر اساس داده های سرشماری عمومی نفوس و مسکن، سالنامه های آماری استانها، داده های سازمان ثبت احوال کشور، داده های وزارت درمان، بهداشت و آموزش پزشکی کشور تدوین شده است. جامعه آماری، تمامی سکونتگاه های روستایی و شهری استانهای کشور را شامل میشود. یافته ها حاکی از آن است، که در اکثر شاخص های مورد مطالعه، وضعیت دسترسی به شاخص های توسعه در سکونتگاه های شهری نسبت به نواحی روستایی مطلوبتر است. نتایج نیز نشان میدهد که بر اساس 17 شاخص بهداشتی، اجتماعی و سکونتی ارزیابی شده در این تحقیق، نواحی شهری در شاخصهای نرخ بیکاری، بیسوادی، مرگ و میر، معلولیت، هزینه مصرف دخانیات، هزینه بهداشت، دسترسی به آب سالم، دفع فاضلاب، فضا و اتاق مناسب، بافت بادوام، سوخت مناسب، تسهیلات و تجهیزات زندگی وضعیت بهتری نسبت به نواحی روستایی دارند، در نواحی روستایی نیز تنها در شاخص های طلاق، مالکیت مسکن و نرخ خام موالید شرایط نسبتا بهتر از نواحی شهری است.
خلاصه ماشینی:
"نتایج نیز نشان میدهد که بر اساس 17 شاخص بهداشتی، اجتماعی و سکونتی ارزیابی شده در این تحقیق، نواحی شهری در شاخصهای نرخ بیکاری، بیسوادی، مرگ و میر، معلولیت، هزینهی مصرف دخانیات، هزینهی بهداشت، دسترسی به آب سالم، دفع فاضلاب، فضا و اتاق مناسب، بافت بادوام، سوخت مناسب، تسهیلات و تجهیزات زندگی وضعیت بهتری نسبت به نواحی روستایی دارند، در نواحی روستایی نیز تنها در شاخصهای طلاق، مالکیت مسکن و نرخ خام موالید شرایط نسبتا بهتر از نواحی شهری است.
شکل شماره 2، شاخصهای بهداشتی توسعه در نواحی روستایی و شهری کشور(88، 85) / مأخذ: مرکز آمار ایران(85) 3-3-شاخصهای مسکن شاخص فضا و تعداد اتاق در واحد مسکونی از جمله معیارهای قابل توجه در بررسیهای مسکن، ضریب اشغال واحد مسکونی یا تعداد اتاق در واحد مسکونی است، چرا که آسایش و رفاه و تحرک خانواده در گروه دو موضوع اساسی یعنی استقلال محل سکونت و فضای کافی برای زندگی میباشد.
شکل شماره 3، شاخصهای مسکن و ساختمان در نواحی شهری و روستایی کشور سال 85 / مآخذ: مرکز آمار ایران(1385) نتیجهگیری بسیاری از کشورهای در حال توسعه از جمله ایران با گسترش نابرابری بین شاخصهای توسعه در سکونتگاههای روستایی - شهری رو به رو هستند و حتی با وجود برنامهها و اقدامات صورت گرفته از طرف دولت در برنامهی مختلف توسعه، باز کیفیت زندگی قشرهایی از جامعه، به ویژه روستاییان مطلوب نیست و با همتایان شهری خود تفاوت قابل ملاحظهای دارند."