چکیده:
تئاتر همچون دیگر جنبه های هنر انسان، نظیر شعر و ادبیات، نقاشی و هنرهای تجسمی، موسیقی، معماری و نیز همچون سایر مظاهر فرهنگی او نظیر باورهای اخلاقی و اعتقادات مذهبی اش، پدیده ای نمادین است و بنابراین معماری منسوب به آن نیز معماری نمادین خواهد بود. . هدف از این تحقیق استفاده حداکثری از پتانسیل های محیطی در جهت صرفه جویی مصرف انرژی و بالا بردن کیفیت آسایشی در محیط و سالم سازی محیط زیست می باشد. در همین راستا و با در نظر گرفتن زاویه تابش، جهت تابش خورشیدی ، جهت وزش بادهای مفید و مضر و توجه به اهمیت سایه ها در تابستان به ارائه دستورالعمل هایی متناسب با شرایط اقلیمی برای شهر پرداخته شده است. طبق نتایج حاصل مناسب ترین جهت استقرار ساختمان تئاتر در این شهر محدوده ای از 35 درجه جنوب غرب تا 60 درجه جنوب شرق به عنوان جهات قابل قبول می باشد. در خصوص جهت یابی صحیح معابر و خیابان ها، جهت شمالی جنوبی الویت نخست و جهت شمال غربی- جنوب شرقی الویت بعدی را داراست که در یک چنین شرایطی حداکثر تطابق را با شرایط اقلیمی دارا خواهد بود.
خلاصه ماشینی:
در همین راستا و با در نظر گرفتن زاویه تابش، جهت تابش خورشیدی ، جهت وزش بادهای مفید و مضر و توجه به اهمیت سایه ها در تابستان به ارائه دستورالعمل هایی متناسب با شرایط اقلیمی برای شهر پرداخته شده است.
عسکری نژاد (1986) به مطالعه معماری همساز با اقلیم پرداخته و روش هایی بسیار ارزان و اجرایی برای بهره بردن از شرایط اقلیمی در جهت تامین آسای فضای زندگی را معرفی و جلوه هایی از معماری همساز با اقلیم در ابینه سنتی ایران را مورد توجه قرار داده است.
لذا بهتر است شرایط معماری اقلیمی به عنوان یکی از عمده ترین معیارهای سنجش مورد بررسی قرار گیرد چرا که این وسیله اهرم موثر در راه رسیدن به معماری پایدار چه به لحاظ مسائل زیست محیطی و مطلوبیت کالبدی برای ساکنین مطرح می باشد.
سعی شده تا در این تحلیل دوره های سرد و گرم و همچنین آسایش و تضاد های اقلیم آسایشی در طی سال مشخص شود و در نهایت با در نظر گرفتن موقعیت نسبی شهر، باد غالب و جهت وزش بادهای مفید و مضر و همچنین زاویه و جهت تابش خورشید به ارائه نحوه صحیح استقرار معابر و ساختمان ها پرداخته شود.
یکی دیگر از عوامل در تعیین مناسب ترین جهت ساختمان، توجه به وزش بادهای مضر و مفید می باشد که این بادها در منطقه دو نوع هستند.