خلاصه ماشینی:
"دولت برای مراجعهکنندگان به پزشکان عمومی از طریق دارندگان کارت تخفیف یارانه میبندد و کودکان و خدمات زایمان کاملا مشمول رایانه میشوند، آزمایشات مربوط به آزمایشگاه و عکس برداری را که دکترها تجویز میکنند مشمول یارانه قرار میگیرند در حالیکه آزمایشات بیماران سرپایی و درمانی مجانی است.
مراقبت اولیه بر اساس دستمزد در ازای خدمات گرفته میشود(برای افراد کم درآمد،کودکان و استفادهکنندگان پرو پا قرص خدمات یارانه تعلق میگیرد)،کودکان زیر شش سال از خدمات مجانی استفاده میکنند و دستمزد مشاوره با پزشک عمومی گروهی( GP ) برای افراد بزرگسال با درآمد با حدود 32- 35 Nzd میباشد.
این ارگان افرادی را که از نظر جغرافیایی مشخص شده بودند پوشش میدهد، بیمارستانهای عمومی،خدمات درمانی گروههای خاص و برنامهریزی درمان عمومی (که اکثرا بودجه DHB را به خود اختصاص میدهد)در اختیار میگیرد و اداره میکند و همچنین خدماتی را از عرضهکنندگان بخش خصوصی خدمات اولیه و گروههای خاص در محدوده منطقه خودشان می گیرد.
هزینه سرانه در سال 1997 کمتر از متوسط هزینه سرانه اتحادیه اروپا به مبلغ 1771 دلار بود و حدودا هیجدهمین کشور OECD به نیوزیلند از نقش دولت به عنوان عرضهکننده اصلی خدمات درمانی در محیط شبه بازار خود کاست و سهم هزینه دولت در درمان که به جیب عرضهکنندگان بخش خصوصی بیش از %60 بودجهء بیمهء بخش خصوصی به بیمارستانهای بخش خصوصی و بعد از آن به پزشکان عمومی پرداخت میگردد و در آخر صرف دارو میشود.
اگر چه اطلاعات مقایسهای وجود ندارد بخشهای مربوط به بیماران سرپایی نقش بزرگتری را در نظام درمانی ایفا میکنند،چونکه درمان مجانی است در حالیکه مشاورهها با پزشکان گروههای خاص هزینه دراد،مقایسه کنید، مثلا با استرالیا که مراقبت سرپایی مشمول یارانه تامین خدمات درمانی سالخوردگان میگردد."