خلاصه ماشینی:
"جهت ششم: درباره استناد قرآن به خداوند اگر کسی بگوید که پس چه فرقی بین کتاب های انبیا با کتاب های دیگران از نظر انتساب به خداوند وجود دارد؟ پاسخ این سؤال اجمالا در ضمن بحث های گذشته روشن شد و آن این است که یکی از شرایط نزول کتب آسمانی نیل آدمی به مقام فناء محض و تعین و تشأن به شؤون الهی است به گونه ای که همه افعال و آثار و اقوال او، جلوه ای از جلوات خداوندی شود.
بنابراین کتب آسمانی نیز همچون سایر موجودات، معلول علل و اسباب خاصی هستند و چنین نیست که آن ها را استثنائا مخلوق بلاواسطه و معلول مستقیم اراده خدا بدانیم و چنان که قایلین به صرف پنداشته اند، معجز بودن این کتب از جمله قرآن را از این حیث بدانیم که خداوند با اراده ای مستقل و خاص، قرآن را از معرض معارضه خارج کرده است، در حالی که در ذات و جوهر قرآن، هیچ امتیازی وجود ندارد!
ج) در جهت سوم از مقاله مؤلف شهید، موهبت رسالت نیز همچون نزول وحی و کتاب آسمانی مرتبط با عناصر تکوینی و ویژگی های شخصیتی در جوهر وجودی پیامبر دانسته شده است و این توهم که مقام رسالت و تلقی وحی امری گزافی و یا بر اساس اراده استثنایی و مستقل الهی باشد، رد شده است.
ایشان درصدد بیان این مطلب است که ختم رسالت در شخص پیامبر اسلام(ص) نیز همچون اصل مقام رسالت و تلقی وحی ومعجز بودن قرآن ریشه در عناصر تکوینی جوهره نبی اسلام(ص) دارد و نباید همچون قایلین به مذهب صرف بگوییم که خداوند با اراده ای خاص و به صورت قهری و جبری، دیگران را از این موهبت ها محروم کرده است."