چکیده:
راه کارهای درمانی مشکلات زوجین در چارچوب رویکردهای متفاوت درمانگری به کار
بسته میشوند.در این مقاله تعدادی از مدلهای زوج درمانگری با استناد به نتایج
درمانی هر یک از رویکردها تشریح میشوند.ضمن مقایسه میزان کار آمدی مدلهای درمانی،
پیشرفتهای به دست آمده در نتایج درمان و طرحهای تحقیق در زمینه درمان مشکلات
زوجین با هدف تاثیر گذاری بر آینده زوج درمانگری ارایه خواهند شد.
خلاصه ماشینی:
"گر چه بر رسی کامل تحقیقات از تفاوت نتایج درمانی در دو زمینه گستردگی تغییرات مثبت و اهمیت بالینی این تغییرات حکایت میکنند(گورمن و همکاران، 1986؛باکوم و هوفمن، 1986)، کار آمدی رویکردیهای رفتار درمانگری برای حل مشکلات زوجین به تحقیق ثابت شده است(کوکرلی، 1980؛بنان، 1984؛ویلسون و همکاران، 1988).
بر رسی انتقادی زوج درمانگری رفتاری سنتی 1 (جاکوبسن، 1992)فقدان«تحلیل کنشی» تعاملهای زوجین را در این مدل درمانی بر جسته میسازد و برتری راه کارهای مخصوص رفتار درمانگری فردی(واحد زوجی)را بر اساس کنش اعمال و ارتباطات معین مشخص میکند.
باکوم و همکاران(1990)معتقدند که اگر درمانگریها با توجه به نیازهای هر زوج(واحد زوجی) بر حسب طول دوره درمان و رویکرد درمانی انتخاب شوند نتایج مطلوبتری به دست خواهند آمد(بعضی از زوجها از راه کارهای شناختی بیشتر سود میبرند، بعضی از راه کارهای رفتاری)، در شرایط فعلی شواهد تجربی کافی در تأیید یا رد این ادعا وجود ندارد.
باکوک و جاکوبسن(1993)با استناد به یافتههای پژوهشی یاد آور میشوند که هیچ برتری تایید شدهای برای ترکیب راه کارهای شناختی با{L TMB L}وجود ندارد و بر این اساس معتقدند که به منظور پیش گیری از در هم آمیختگی مبانی نظری بهتر است از ترکیب این دو مدل اجتناب شود.
زوج درمانگری رفتاری-سیستمی{L (TCSB)yparehT elpuoC smetsys-laroivaheB L} زوج درمانگری رفتاری-سیستمی با به کار گیری دو رویکرد{L TMB L}و{L TMS L}بر حسب مشکلات و نشانههای مرضی زوجین از راه کارهای درمانی هر دو رویکرد استفاده میکند (اسپنکس و بیرچلر، 1982، 1982؛کرو و ریدلی، 1990).
هم ارزی آشکار مدلهای درمانی مورد استفاده برای درمان مشکلات زوجین(باکوم و هوفمن، 1986)بیانگر مشابهت قاطع در زمینه نتایج به دست آمده از راه کارهای درمانی متفاوت میباشد(استایلز و همکاران، 1986)."