خلاصه ماشینی:
از طرف دیگر رسانههای اجتماعی، دامنه فعالیت خود را به سمت ارتباط با سایتها و منابع گسترش میدهند که این نیز میتواند رغبت کاربران را به عضویت افزایش دهد؛ به عنوان مثال سایتی که فایل پیدیاف کتابی را که جستوجو کردهاید میفروشد، ولی اگر شما با اکانت فیسبوک خود وارد سایت شوید، میتوانید آن را به شکل رایگان دانلود کنید.
افراد در رسانههای اجتماعی، در جایگاه یک خبرنگار اخبار را مخابره میکنند؛ مانند یک عکاس، عکسهایی را که گرفتهاند، بارگذاری میکنند؛ همانند یک رهبر سیاسی بیانیه صادر میکنند؛ همچون یک رهبر مذهبی یا یک فیلسوف، مبانی فکری و عقیدتی خود را با دیگران مطرح میکنند؛ احساسات، دلتنگیها و شاید عقدههای شخصیتشان را بدون هیچ هراسی بیان میکنند و در کل، در گفتن و نوشتن و نشر دادن آزاد هستند و این، امکانی است که در واقعیت و در جهان فیزیکی وجود ندارد.
از طرف دیگر خصوصی بودن اینترنت برای هر شخص به این معنا که افراد به تنهایی و از پشت دستگاه ارتباطی خود وارد دنیای مجازی شده و بر برخی حسابهای کاربری و پروفایلها مالکیت دارند، در حالیکه ممکن است فرد در دنیای واقعی تملک چندانی نداشته باشد؛ علاوه بر اینکه بر جذابیت فضای مجازی میافزاید، بر میزان فردگرایی انسان نیز دامن زده و او را خودمحورتر خواهد کرد.
اکنون دسترسی به منابع مختلف در حوزههای پژوهشی، خبری و اطلاعرسانی، بسیار سریعتر و آسانتر از گذشته شده، بهطوریکه هیچگاه در طول تاریخ این سهولت برای انسان وجود نداشته و همین موضوع کاهش بسیار زیاد هزینههای مالی و زمانی را در پی داشته است؛ اما در کنار تمام موهبتهایی که فضای مجازی و رسانههای اجتماعی برای انسان داشتهاند، وابستگی انسان به آنها باعث کمرنگ شدن ارتباطات واقعی و برهم خوردن تعادل و نظم خانوادهها و جوامع شده است.