چکیده:
به منظور اطلاع از زمینههای مرتبط با فرار دختران از خانه، 75 نفر از دختران و
زنان گریزان از خانه مورد بر رسی قرار گرفتند.تمامی این افراد در مراکز دولتی و تحت
حمایتهای دولت قرار داشتند.نتایج مصاحبه با این افراد نشان داد که:مشکلات خانوادگی
از جمله در گیریها و تنشهای موجود در خانواده، طلاق والدین، نداشتن سر پرست یا بد
سر پرستی، پر جمعیت بودن خانواده، مهاجرت از شهرستانها به تهران، عدم آگاهی و بی
بهره بودن از ضریب هوشی بالا باعث انتخاب فرار از خانه به عنوان راه حل مشکلات آنها
بوده است.متاسفانه سن اولین فرار در دختران به 12 سال کاهش یافته است.بیشترین میزان
فرارها بین 16 تا 19 سالگی به وقوع میپیوندد.
خلاصه ماشینی:
"نتایج مصاحبه با این افراد نشان داد که:مشکلات خانوادگی از جمله در گیریها و تنشهای موجود در خانواده، طلاق والدین، نداشتن سر پرست یا بد سر پرستی، پر جمعیت بودن خانواده، مهاجرت از شهرستانها به تهران، عدم آگاهی و بی بهره بودن از ضریب هوشی بالا باعث انتخاب فرار از خانه به عنوان راه حل مشکلات آنها بوده است.
نتایج تحقیق دیگری توسط فهیمه مظلومی که در سال 1373 تحت عنوان بر رسی علل فرار نو جوانان از خانه، در سمپوزیوم جایگاه تربیت، ارائه شده است حاکی از ترس، خشم، یأس، انتقام جویی در مقابل عوامل آشفته و به هم ریختگی خانواده، اعتراض به بی عدالتیها در درون خانواده و مدرسه و بعضا اعمالی است که از روی شیطنت و نا پختگی صورت میگیرد که موجب میشود نو جوان برای مدتی هر چند کوتاه، سایر مکانها را به ماندن در خانه ترجیح دهد.
تحقیق دیگری تحت عنوان بر رسی علل فرار نو جوانان از خانه توسط محمد سعیدی در سال 1372 انجام شده است.
برای نمونه نتایج تحقیق کاپادیا{L (1972,aidapaK) L}در شهر بمبئی که بر روی 300 نو جوان حاضر در کانون اصلاح و تربیت انجام شده است، نشان میدهد که 71/4%پسران و 57/8% دختران نو جوان فراری از خانه به دلیل بد رفتاری والدین یا سوء رفتار نا پدری یا نا مادری از خانه فرار کردهاند.
میانگین هوشی این دختران حدود 88 بوده است شاید اگر اینها از هوشی بالا تری بر خوردار بودند کمتر مرتکب فرار از خانه میشوند زیرا افراد با هوش معمولا راههای بهتری را برای مواجهه با مشکلات خود پیدا میکنند."