چکیده:
هر آنچه در قرآن کریم و سنت معتبر قطعی (از جهت صدور و دلالت) آمده مربوط به دین
می باشد، و لازم است به حقانیت معارف آن دو اعتقاد داشت و به احکام و دستورالعمل
های آن ملتزم بود؛ زیرا هر دو منبع الهی بوده و مصون از خطا می باشند و تمام معارف
آن دو حق است و اعتقاد باطلی در آن ها نیامده است، مگر این که خود به بطلان آن
اشاره کرده اند. مانند آنچه از افکار جاهلی صدر اسلام نقل شده است.
صرف این که بخشی از معارف قرآن و سنت از طریق عقل قابل دسترسی باشد، دلیل بر
غیردینی بودن آن نیست؛ چون عقل خود در مواردی به تأیید دین نیاز دارد. علاوه بر آن،
همه نمی توانند به آن معارف عقلی برسند، حال آن که دین برای عموم مردم است.
خلاصه ماشینی:
"آب حیات بر تشنگان مبندید مصطفی کریمی چکیده هر آنچه در قرآن کریم و سنت معتبر قطعی (از جهت صدور و دلالت) آمده مربوط به دین می باشد، و لازم است به حقانیت معارف آن دو اعتقاد داشت و به احکام و دستورالعمل های آن ملتزم بود; زیرا هر دو منبع الهی بوده و مصون از خطا می باشند و تمام معارف آن دو حق است و اعتقاد باطلی در آن ها نیامده است، مگر این که خود به بطلان آن اشاره کرده اند.
مقدمه قرآن کریم، برای هدایت بشر از سوی خداوند نازل شده و پیامبر اکرم(صلی الله علیه وآله) و ائمه اطهار(علیهم السلام)نیز از سوی خدا مأمور هدایت مردم هستند و هرچه از طریق این دو منبع به ما می رسد، جزو دین به حساب می آید و مایه حیات است: «یا ایها الذین آمنوا استجیبوا لله و للرسول اذا دعاکم لما یحییکم.
سخن کسانی که روایات مربوط به این بخش را جزو دین نمی دانند، ممکن است، به یکی از دو امر مبتنی باشد که مربوط به مقام ثبوت مسأله می شود: الف) امتناع عقلی دخالت دین در امور دنیوی; ب) عدم عصمت پیامبر اکرم (صلی الله علیه وآله) و ائمه اطهار(علیهم السلام)در امور دنیوی در پاسخ به اشکال اول ثابت شد که هیچ دلیل قطعی به امتناع دخالت دین در امور دنیوی اقامه نشده است، بلکه در مواردی لازم است، دین به آن امور نیز بپردازد."