چکیده:
مقاله حاضر میکوشد «فرهنگ یکجلدی فارسی به ژاپنی و ژاپنی به فارسی معاصر» تالیف تسونهئو کورویاناگی (Tsuneo Kuroyanagi) را معرفی و توصیف نماید و شکل و محتوای آن را با معیارهای فرهنگنگاری نوین بسنجد و محاسن و معایب آن را آشکار سازد. این فرهنگ، چکیده کلیه آثار پیشین مولف در حوزه فرهنگنگاری است و در هر دو کشور ایران و ژاپن در غیاب فرهنگ لغت دوزبانه قابل اعتنای دیگری، مورد استفاده گسترده دانشجویان، پژوهشگران و مترجمان قرار میگیرد. همانگونه که در پیشگفتار اثر آمده است، مخاطبان این فرهنگ در وهله اول دانشجویان و علاقمندان زبان فارسی در ژاپن هستند و طبعا این فرهنگ با توجه به نیازهای آنان تالیف گشته است و به همین دلیل نیز استفاده از آن برای دانشجویان زبان ژاپنی در ایران دشواریهایی به همراه دارد، اما از آنجا که مولف طبق ادعای خود در ابتدای بخش دوم این فرهنگ، به استفاده دانشجویان ایرانی از این فرهنگ نیز گوشه چشمی دارد، مقاله حاضر به طور خاص با محور قرار دادن نیازهای دانشجویان زبان ژاپنی در ایران به نقد و بررسی این فرهنگ میپردازد.
خلاصه ماشینی:
با این حال ، در مقدمه بخش ژاپنی متذکر مـی شـود کـه «در ابتـدای ایـن بخش ، جدول حروف هجانگار ژاپنی به همراه تلفظ های آن ها بـا حـروف لاتـین آورده شده است تا برای ژاپنی آموزان ایرانی نیز قابل استفاده باشد».
در بخش فارسی این فرهنگ خوشـبختانه بـرای واژه هـای مـدخل از آوانویسـی استفاده شده است ، اما واژه های جدیدی که بـه عنـوان مثـال در ذیـل مـدخل هـا آورده شــده انــد فاقــد آوانویســی یــا اعــراب هســتند.
در نبود فوریگانا، دانشجوی ایرانـی کـه مـثلا بـرای درس نگارش ژاپنی به بخش فارسـی ایـن فرهنـگ مراجعـه مـی کنـد، بـدون دانسـتن تلفـظ کانجی های دشوار، قادر به خواندن ، تایپ کردن و جستجوی معادل هـای ژاپنـی واژه هـا نیست و همین مشکل ، استفاده از این فرهنگ را برای ژاپنی آموزان ایرانی بیش از پـیش دشوار ساخته است .
خواننده درنمی یابد که مؤلف چه معیارهایی برای انتخـاب یـک کلمـه بـه عنوان مدخل واژگانی داشته است و آیا واژه هایی که در بین مـدخل هـای ایـن فرهنـگ جایی ندارند، بر اساس معیارهای خاصی فاقد صلاحیت تشخیص داده شده اند یا صـرفا از قلم افتاده اند؟ همچنین مشخص نمی شود که آیا به جز منابع ذکر شده ، مؤلف تا چـه حد از یادداشت های شخصی و یا متون دیگری به عنوان پیکره زبانی برای تـألیف ایـن فرهنگ بهره جسته است .
بـه همـین منظـور در بسیاری از فرهنگ های دوزبانه زبان ژاپنی که در سال های اخیر منتشـر شـده انـد محـل وقوع تکیه در هر واژه با علائمی نشان داده شده انـد کـه از ایـن فرهنـگ هـای دوزبانـه می توان برای مثال (١٩٨٢ ,Masuda) اشاره کرد.