خلاصه ماشینی:
"بجاست توجه کنیم که هرچند کتاب گرانسنگ نهجالبلاغه همه گفتههایی نیست که حتی در دوران حکومت چهارسال و اند امیرالمؤمنین از ایشان به یاد مانده و تنها نمایانگر بخش کمی از اقیانوس بیکران اندیشههای تابناک علوی است، ولی با این همه، مراجعه به غررالحکم و دررالکلم و نهج البلاغه و دقت در خطبهها و نامهها و کلمات قصار آن، ما را تا حدی با سیره تربیتی امام علیهالسلام آشنا ساخته، بستری نورانی پیش رویمان میگشاید.
ایجاد این فضای تربیتی افقی، راهکارهای گوناگونی دارد که به برخی از آنها اشاره میشود: برخی از مربیان و فیلسوفان تعلیم و تربیت امروزه معتقدند که بهترین فرایند تربیت، به ویژه در ارتباط با جوانان، زمانی رخ میدهد که این ارتباط به یک ارتباط عاطفی افقی، مسبوق باشد، به طوری که در آن مربی و متربی همدیگر را درک کرده باشند و بالاتر آنکه مربی در فرایند تربیت، گذشته از اثرگذاری، خود را متعلم نیز بداند.
در فرایند تربیت، گذشته از شناخت و پذیرش نقاط اشتراک، که از راه برقراری ارتباط عاطفی به دست میآید، شناخت نقاط افتراق نیز تربیت را کیفیتر میکند و از جمله ظرافتهای فرمایش امام علی علیهالسلام این است که ایشان دست روی یکی از ظرافتهای روانشناختی فضای روانی نوجوان و جوان میگذارند و میفرمایند: «المؤمل ما لا یدرک.
7. استفاده از گرایشات آرمانگرایانه جوانان در جهتدهی آنان به واقعگرایی امام علیهالسلام میفرمایند: چون جوان آرمانگرا است و آرمانگرایی با واقعیتها و نگرش واقعبینانه فاصله دارد، از ظرافتهای کار مربی در برخورد با جوان این است که از گرایش آرمانگرایی به عنوان محرک روانی برای جهتدهی او به سمت یک زندگی موفق بهرهبرداری کند."