چکیده:
هدف: بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر احساس ترک شدن و بیثباتی هیجانی افراد مبتلابه اختلال
شخصیت مرزی.
روش: طرح پژوهش حاضر از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون با گروه گواه بود. جامعه
آماری، کلیه افراد مبتلا به اختلال شخصیت مرزی بود که در سال 1394 به مراکز روانپزشکی شهر اراک
مراجعه کردهاند. به تعداد 24 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند و سپس بر اساس تخصیص
تصادفی در دو گروه آزمایش و گواه (هر گروه 12 نفر) گمارده شدند. جهت جمع آوری داده ها، از آزمون
شاخص شدت اختلال شخصیت مرزی استفاده شد. داده ها با استفاده از تحلیل کوواریانس و آزمون تی همبسته مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند.
یافته ها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که طرحواره درمانی موجب کاهش معنیدار نمرات بی ثباتی
هیجانی و احساس ترک شدن اختلال شخصیت مرزی شده است. با توجه به داده های به دست آمده مبنی بر تاثیر مثبت طرحواره درمانی در کاهش نشانه های مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی توصیه میشود تا از این روش در مراکز درمانی استفاده گردد.
خلاصه ماشینی:
"یافتهها: نتایج تحلیل کوواریانس نشان داد که طرحواره درمانی موجب کاهش معنیدار نمرات بیثباتی هیجانی و احساس ترک شدن اختلال شخصیت مرزی شده است.
این اختلال همبودی بالایی با اختلال سوءمصرف مواد Minks- Brown Durbin, & Burr, 2000) Sher,، Trull)، دیگر اختلالات شخصیت (Becker, Grilo, Edell, & McGlashan,2000) و اختلالات محور یک، ازجمله فوبیای ساده (60%)، آگورافوبیا 1 (45%)، اختلال اضطراب منتشر (9 /26%)، اختلال Agoraphobia وسواسی – جبری (6/18%)، اختلال افسردگی اساسی (6/14%)، اختلال افسرده خویی (1/77%)دارد (Zimmerman,1999&Mattia).
یانگ (Young,2003)پنج ذهنیت طرحواره عمده را در بیماران مبتلابه اختلال شخصیت معرفی کرده است، که عبارتاند از: 1) کودک ترک شده 1 2) کودک عصبانی و تکانشی 2 3) والد تنبیهگر 3 4) محافظ بیتفاوت 4 5) بزرگسال سالم 5 این رویکرد درمانی، برخلاف اشکال مختلف شناختدرمانی که بر حال تأکید میکنند، بر الگوهای خود- ویرانگر تفکر، احساس و رفتاری که از دوران کودکی فرد ریشه گرفتهاند و در سراسر طول زندگی فرد تکرار میشوند، تمرکز میکند.
,2005)) درزمینهٔ درمان تجربی Abandonment Child Angry And Impulsive Child Punitive Parent Detached Protector Healthy Adult ذهنیت طرحواره در بیماران مبتلابه اختلال شخصیت مرزی پژوهشی انجام دادهاند که نتایج آنها نیز بیانگر مؤثر بودن این روش در درمان این گروه از بیماران است (Arntz, Klokman, Siesweda, 2005).
بر اساس این پژوهشها، هدف محقق تعیین میزان اثربخشی طرحواره درمانی بر احساس ترک شدن و بیثباتی هیجانی مبتلایان به شخصیت مرزی است.
نتیجه پژوهش حاضر به بررسی اثربخشی طرحواره درمانی بر کاهش بیثباتی هیجانی و احساس ترک شدن مبتلایان به اختلال شخصیت مرزی انجام پذیرفت.
درمجموع با توجه به دادههای بهدستآمده در پژوهش حاضر این نتیجه حاصل میشود که مداخله طرحواره درمانی در کاهش بیثباتی هیجانی و احساس ترک شدن مبتلایان مؤثر است."