چکیده:
روش عارف در کشف، تصفیه روح و تهذیب و رعایت آداب و سنن الهی است. عرفان اسلامی در دو شاخه عرفان نظری و عملی تحقق مییابد. از نظر ابنسینا، مخالفت با عرفان و عرفا بجهت نشناختن مقامات عارفین است و موافقت و تعظیم و بزرگداشت آن، نتیجه شناخت است. زیرا مردم نسبت به آنچه نمیشناسند مخالفت و دشمنی میورزند. شیخ پس از اثبات لزوم زهد و عبادت بعنوان شرط لازم برای رسیدن به سعادت، آنها را کافی ندانسته و عرفان را مافوقشان میداند، اما تاکید دارد عارف کسی است که حتی به رسیدن به مقام عرفان هم بسنده نکرده و حق را بر عرفان ترجیح میدهد. عرفان شیعی علاوه بر تکیه بر آیات، از گنجینه روایات و ادعیه نیز برخوردار است. در تاریخ علم عرفان، ابنعربی و سیدحیدر آملی پدر عرفان اسلامی و شیعی خوانده شدهاند. ابنسینا هر چند در فلسفه مشاء و طبابت شهرتی عام یافته و وی را ارسطوی جدید نامیدهاند، اما در حوزه عرفان نامور و از حق تقدم برخوردار نشده است، در حالی که بررسی آثار و احوال ایشان نمایانگر احراز این حق است. در شیعه بودن ابنسینا تردیدی نیست اما بیان و اثبات این مطلب که پایهها و مدارج عرفان مطرح شده در آثار وی متاثر از عرفان شیعی است (هر چند بر منابع آن در آثار ابنسینا تصریح نشده است)، موضوع نوشتار حاضر میباشد.
خلاصه ماشینی:
"com تاریخ دریافت : ٩٥/٥/٢٠ تاریخ تأیید: ٩٥/٧/٢٧ فرشته ندری ابیانه ؛ تحقیقی در ظهور عرفان شیعی در احوال و آثار بوعلی سینا با تأکید بر مضامین نمط العارفین سال هفتم ، شماره دوم پاییز ١٣٩٥ صفحات ٤٩- ٧٠"/> چکیده روش عارف در کشف ، تصفیه روح و تهذیب و رعایت آداب و سنن الهی است .
شیخ میان لذت عارفان و محجوبان ، به اینصورت فرق میگذارد که چون عارفان طالب نفس کمالند، ازاینرو تا بدان نرسند، دست از طلب برنمیدارند، ولی محجوبان فرشته ندری ابیانه ؛ تحقیقی در ظهور عرفان شیعی در احوال و آثار بوعلی سینا با تأکید بر مضامین نمط العارفین که مطلوبشان وصول به کمال نیست ، بلکه مدح و ستایش دیگران و یا برتری جستن بر اقران است ، بمحض رسیدن به آن دست از طلب برمیدارند.
ابن سینا در نمط نهم کتاب الاشارات و التنبیهات و دیگر آثار بجا مانده با اتکا بر قرآن ، روایات و ادعیه ـ که منابع عرفان اسلامی و شیعی هستند ـ به تعبیر تجربیات عرفانی با روش توصیفی تحلیلی میپردازد و مقامات و اخلاق فردی و اجتماعی عارفین را بیان میکند.
ازاینرو ابن سینا بحسب زمانی و علمی بر دیگر عارفانی که مؤسس و پدر عرفان اسلامی و شیعی نامیده شده اند حق تقدم دارد و شایسته است که جایگاه این حکیم الهی و نابغه دهر در این علم نیز چون پزشکی و فلسفه مورد توجه قرار گیرد."