چکیده:
حقیقت این امر بر کسی پوشیده نیست که تحرک و فعالیتهای مختلف (جسمانی و ذهنی)، یکی از لازمه های رشد هر انسان بشمار میرود و کودکان نیز بدلیل اینکه مهمترین دوران رشد (همه جانبه) خویش را میگذرانند، نیاز مبرمی به انجام فعالیتهای مختلف دارند. در واقع بازی، میتواند در راستای ارضای نیاز کودکان به فعالیتهای مذکور، بسیار موثر واقع شود. اما بازیها دارای کارکردهای مختلفی هستند که یکی از آنها نقش بازی در رشد عقلانی کودک است که امری انکارناپذیر است و رفتار هوشمندانه را تقویت میکند و زمینه های لازم جهت یادگیری زبان و رشد هوشی و تفکر کودک را فراهم میسازد. آنچه از بازیهای فکری بخصوص «کاربرد آن در فلسفه و کودک» مورد نظر است، نقش بازی در رشد عقلانی کودک است که با استفاده از ابزارهای مورد نظر (اسباب بازی، داستان، فیلم، کارتون، عکس...) به ارتقای رشد فکری او کمک میکند. در این تحقیق که از روش استنتاجی استفاده شده است نشان داده میشود که بازی، رشد همه جانبه کودک را فراهم میسازد و محیطی را مهیا مینماید که میتواند به بهترین نحو شرایط را برای پرورش تفکر او فراهم کند و لازمه این کار بالفعل شدن استعداد خلاقیت در کودک است که آنهم مستلزم پرورش تخیل او در بازی است. به این منظور لازم است کنجکاوی او در حین بازی برانگیخته شود که این امر مستلزم آن است که روح پرسشگری او با قرارگیری در محیط چالش برانگیز و مهیج بازی برانگیخته شود و بدینگونه تفکر در او پرورش داده شود .
خلاصه ماشینی:
"مطهره محمودی میمند در پژوهشی تحت عنوان «بررسی نقش بازی در پرورش تفکر کودکان از منظر فلسفه دوران کودکی» نشان میدهد که بطور کلی دو دیدگاه سنتی و جدید نسبت به کودک و دوران کودکی وجود دارد که از دیدگاه اول (سنتی) کودک موجودی ضعیف شمرده شده و بدون در نظر گرفتن زمان حال او میبایست با کسب مهارت برای آینده آماده شود (بزرگسال کوچک) و در مقابل، دیدگاه دوم کودک را موجودی توانمند با استعدادهای بالقوه همچون اجتماعی، زیباطلب، آزادی و روح پرسشگری و...
( 46 ) یکی از ابعاد اساسی تربیت در انسان پرورش بعد عقلانی است که همراه با برنامه تربیت بدنی با انجام حرکات و بازیها و یادگیری مهارتها میتوان به پرورش آن همت گماشت؛ بطور مثال، پیاده کردن روشهای اجرایی و هماهنگی حرکات و تکنیکها احتیاج به خلاقیت فکری و قوه دراکه دارد که بوسیله بازی میتوان در تطبیق وظایف اعضا با قوای فکری در کسب مهارتها و تکوین و رشد این جنبه انسانی کمک قابلتوجهی نمود.
بهترین محیط برای رشد کودک محیط بازی است که به بهترین وجه همه ویژگیها را تحت پوشش قرار میدهد و بنوعی تقویتکننده هریک از آنهاست و در ارتباط با هم به پرورش تفکر کودک کمک میکند؛ چرا که کودک با برقراری تعامل اجتماعی در محیط بازی که در آن قرار دارد، تجربه کسب میکند و این کسب تجربه، زمینه را برای پرورش تخیل کودک فراهم میسازد و وقتی که کودک غرق در خیالپردازی میشود، با توجه به روح پرسشگری و کنجکاوی که دارد سؤالات زیادی از محیط اطرافش برایش بوجود میآید."