چکیده:
فرهنگ و هنر ایران آنچنان پیچیده و غنی است که بیش از یک سده است که پژوهشگران به کشف و توصیف و توضیح آن پرداخته و همچنان نیز در وصف آن قلم می زنند. کتاب تاریخ فرهنگ و هنر ایران نیز از جمله کتاب هایی در این زمینه است که برای معرفی فرهنگ و هنر ایران در دوران پیش از اسلام به دانشجویان و علاقه مندان تهیه و تدوین شده است. کتاب تلاش کرده تا با دیدگاهی درزمانی (Diachronic) به معرفی و بحث (هر چند مختصر) در مورد ابعاد مختلف هنر و فرهنگ ایران پیش از اسلام بپردازد. چنین تلاش هایی قطعا در آشنایی نسل جوان کشور با فرهنگ های گذشته جامعه ایران و به ویژه ایران باستان مفید و در شرایط امروزی که بحران هویت گریبان جامعه ما را گرفته، راهگشا خواهد بود. نوشتار حاضر نخست به معرفی این اثر پرداخته و چارچوب شکلی و محتوایی آن بررسی و توصیف می کند. سپس هم در مورد شکل و هم در مورد محتوا، پیشنهاداتی را ارائه می کند که نگارنده امیدوار است در صورت به کارگیری آنها در چاپهای بعدی کتاب، موجب بهبودی کیفی آن شده و نگارندگان کتاب را هر چه بیشتر به هدف اصلیشان نزدیک کند.
The culture and arts of ancient Iran is so rich that after a century, researcher are still introducing it and yet it remained flourishing.Book of “History of Culture and Art of Iran (Before the Islam)” is one of the text that is prepared to introduce pre-Islamic culture and art of Iran to students and people who are interested in. from diachronic point of view, this book tried to introduce (briefly) different aspects of Pre-Islamic culture and arts of Iran to the next generation. Today one the biggest problem all around the world (which include us) is crisis of identity and such a texts that introduce our ancient cultures to new generations of students and no academic people is necessary. This paper first review the format and content of the book and next propose some point that hope to improve the next publications if the authors applied them.
خلاصه ماشینی:
اين کتاب که در شش فصل تنظيم شـده ، از يـک چـارچوب زمـاني و تاريخي منظم معمول پيروي مي کند؛ به گونه اي که در ابتـدا از معرفـي کهـن تـرين آثـار تاريخي و فرهنگي به دست آمده در ايران آغاز کرده و سپس بـر اسـاس يـک سـير مـنظم تاريخي به بررسي هنر و فرهنگ دوره هاي جديـدتر (تـا پـيش از ورود اسـلام بـه ايـران ) مي پردازد.
براي مثال در فصل نخست کتاب که به دوران پيش از تاريخ تـا دوران عيلام اختصاص يافته ، تنها سه زيرعنـوان "پارينـه سـنگي (Paleolithic) و نوسـنگي (Neolithic) و شهرنشيني (Urbanism) ديده مي شود اما زماني که بـه فصـل هـاي بعـدي کتاب مي نگريم ، با زيرعنوان هاي بسيار خردتر و ريزتر مواجه مي شويم .
بـراي نمونـه در فصل پنجم که به دوران سلوکي و اشکاني مي پردازد حتي به پرورش اسب در ايـن دوران نيز اشاره شده است (که البته موضوعي مهم است ) اما نگارندگان در فصل نخست کتاب از دوران پيش از تاريخ که دوره اي بس طولاني و در عين حال پر اهميـت اسـت ، بسـيار بـا شتاب گذر کرده اند.
در بيشتر منابعي که به تاريخ ايران پرداخته اند، تمدن عيلام و اين دوران تاريخي بسيار مهم و سرنوشت ساز کـه بـه بـاور بسـياري از متخصصـان تـاريخ و باستان شناسي يکي از شکوفاترين دوران حيات فرهنگي ، سياسي ، اجتماعي و هنـري ايـران زمين است ، از نظر دور مانده و حتي اشاره اي به آن نشده است .