چکیده:
آموزش کارکنان مهمترین روش بهسازی منابع انسانی می باشد و برنامه ریزی برای توسعه آن در راستای اهداف و استراتژی های سازمان و منابع انسانی، نقش عمده ای را در بهسازی سازمانی دارد. یادگیری مرتبط باشغل فعلی، به عبارت دیگر تحصیل منظم مهارتها، نقش، مفاهیم، یا نگرش ها که به بهبود عملکرد در محیط کار منجر می شود در برگیرنده آموزش کارکنان است.
خلاصه ماشینی:
"از این رو، کاربرد الگوی ارزشیابی سیپ در برنامهریزی توسعه نظام آموزش کارکنان شامل چهار نوع ارزشیابی به شرح زیر میباشد: 1-ارزشیابی زمینه(محیط) 2-ارزشیابی درونداد 3-ارزشیابی فرایند 4-ارزشیابی برونداد در ادامه هر یک از این چهار نوع ارزشیابی را در رابطه با برنامهریزی توسعه نظام آموزش کارکنان مورد نظر قرار میدهیم: (به تصویر صفحه مراجعه شود) 1-ارزشیابی زمینه این نوع ارزشیابی به منظور سنجش نیازها و مسائل موجود؛فرصتها و امکانات بدون استفاده؛میزان مطلوبیت هدفهای از قبل تعیین شده؛و همچنین تدوین هدفهای آموزشی انجام میشود.
بههرحال،در فرآیند برنامهریزی توسعه نظام آموزش کارکنان باید به انجام ارزشیابی زمینه پرداخت و از نتایج این ارزشیابی در تصمیمگیری نهایی درباره نیازها و هدفهای آموزشی استفاده کرد 2-ارزشیابی درونداد این نوع ارزشیابی به منظور مشخص کردن و سنجش قابلیتهای موجود؛استراتژیهای برنامههای ممکن جهت تحقق هدفها؛روشهای در نظر گرفته شده برای اجرای استراتژیها؛تشکیلات،بودجه و زمان لازم انجام میشود.
برای این منظور باید مراحل زیر را طی کرد: 1-تشکیل کمیته ارزشیابی به منظور سیاست گذاری و برنامهریزی لازم جهت توسعه نظام آموزش کارکنان و پیگیری نتایج ارزشیابی تا حصول به نتیجه مورد نظر،کمیته ارزشیابی آموزش تشکیل میگردد.
برای این منظور میتوان جدول شماره 5 را تنظیم کرد: (به تصویر صفحه مراجعه شود) 5-انتخات روشها وتدوین ابزار گردآوری دادهها از آنجا که برنامه توسعه نظام آموزش کارکنان به منظور ایجاد تعییرات مطلوب در افراد،گروها و جامعه زیر پوشش تدوین شده و به اجرا در میآید،نقش ارزشیابی آغازین،مرحلهای،پایانی و مطالعات پیگیری این است که با ارزشگذاری نموده و با تحلیل آنها درباره پوشش،میزان تغییرات را اندازهگیری نموده و با تحلیل آنها دربازه میزان تغییرات قضاوت کند."