چکیده:
هدف از خودآزمایی بهصورت سازنده و یا پایانمحور میتواند در میزان دقت نمرهدهی خودآزمایی زبانآموزان تاثیر بگذارد، بنابراین این پژوهش بهبررسی اینکه آیا خودآزمایی بهروشهای سازنده و پایانمحور تاثیرات متفاوتی بر نگارش و میزان دقت نمرهدهی زبانآموزان در خودآزمایی میگزارد یا خیر میپردازد. بدین منظور، 60 زبانآموز سطح میانی بهدو گروه سازنده و پایانمحور بهصورت تصادفی تقسیم شدند، و یک پیشآزمون برای سنجش فعلی آنها در نگارش پاراگراف اجرا شد. در گروه سازنده، نمره خودآزمایی زبانآموزان از میانگین نمره معیار دو مصحح تفریق میشد تا میزان خطا در خودآزمایی مشخص شود. در گروه پایانمحور شرایط مشابهی وجود داشت اما میزان دقت در انجام خودآزمایی بهعنوان بخشی از نمرهء پایان دوره در نظر گرفته شد. بعد از اجرای پسآزمون ،نتایج بررسی کواریانس نشان داد که زبانآموزان هر دو گروه بهبود معنادار و برابری در کیفیت عملکرد نگارش داشتند، اما زبانآموزان گروه پایانمحور افزایش بیشتری در میزان دقت خودآزمایی ازخود نشان دادند.
This study investigated whether formative and summative self-assessments have any differential effect on the writing performance and self-rating accuracy of Iranian EFL learners. In so doing, sixty homogenized intermediate EFL learners were assigned to the two assessment conditions. After the administration of a paragraph writing pretest, the self-rating scale was introduced to the students of both groups. In the formative group, the students practiced self-assessment after each writing assignment during the term. Self-assessment error scores were, then, computed, and the students could see their accuracy extent in their self-assessment during the term. In the summative group, the students accuracy of self-assessment during the term was considered in their final term score. To check the students improvement in writing and rating accuracy, a posttest self-assessment was administered. ANCOVA results revealed under both conditions, equal improvement occurred in the students writing; however, the summative group students improved much more significantly in self-rating accuracy.
خلاصه ماشینی:
سرانجام، باوجود خلاء پژوهشی که در ادبیـات پیـشینه وجـود دارد، مـی تـوان اینگونه انتظار داشت که اگر خودآزمایی و همتاآزمایی در شرایطی صورت گیرد تا میزان دقـت یادگیرندهها در انجام سنجش ، بخشی از معیار نمرهدهی در آخر دورۀ آموزشی باشـد (سـنجش پایانمحور)، این احتمال وجود دارد تا آنها با دقت بیشتری سنجش و نمرهدهی را در مقایـسه با سنجش سازنده انجام دهند.
آیا تفاوت معناداری بین تاثیر خودآزمایی سازنده و خودآزمایی پایانمحور بر میزان دقت در نمرهدهی خودآزمایی نگارش زبانآموزان ایرانی وجود دارد؟ روش پژوهش جامعه آماری شرکت کنندگان این پژوهش متشکل از ٦٠ زبانآموز دختر و پسر در سطح میانی بودند کـه در آموزشگاه کاسپین واقع در پاکدشت از توابع اسـتان تهـران مـشغول بـه گذرانـدن دورههـای آموزش زبان بودند.
بایـسته یـادآوری است که از این مقیاس در مطالعات مشابه دیگـری در گذشـته همچـون پـژوهش هـای فوجیتـا (٢٠٠٤) و ماتسونو (٢٠٠٩) برای انجام سنجش توسط معلمان و زبانآمـوزان در خودآزمـایی و همتاآزمایی مورد استفاده قرار گرفته است ، بنابراین در پژوهش جـاری نیـز از ایـن مقیـاس هـم برای نمرهدهی مصححان و هم برای خودآزمایی زبانآموزان استفاده شد.
در جلسه های دوم و سـوم، مقیاس سنجش نگارش جیکابز و همکاران (١٩٨١) به زبانآموزان معرفی و پاراگرافهای نوشته شده توسط آنها در پیش آزمون برای انجام خودآزمایی به آنهـا داده شـد.
The Use of Self-, Peer and Co-assessment in Higher Education: A review.
Student self-assessment in higher education: A meta- analysis.
Relationships between student characteristics and self, peer and tutor evaluations of oral presentations, Assessment Evaluation in Higher Education, 3, 179-190.
Self-, peer-, and teacher-assessments in Japanese university EFL writing classrooms.