چکیده:
هدف از تغییر قوانین بازار سرمایه ایجاد انگیزههای بیشتر برای سرمایهگذاران بالقوه و بالفعل است. در کشورهای در حال توسعه همچون ایران به منظور شفافسازی اطلاعات مالی و فرهنگسازی سرمایهگذاری در بورس اوراق بهادار، تدوین قوانین و مقررات الزامکننده افشاء اطلاعات مالی شفاف، از الزامات است. ضرورت تدوین قوانین و مقررات مرتبط با بورس اوراق بهادار حمایت از حقوق سرمایهگذاران، ساماندهی و حفظ و توسعه بازار سرمایه است. هدف از انجام این پژوهش، شناخت نقش قوانین و مقررات حاکم بر بورس اوراق بهادار تهران (قانون بازار اوراق بهادار مصوب، ۲۰۰۵) بر رفتار تحلیلگری تحلیلگران مالی است. در این پژوهش به مطالعه تحلیلی رفتار تحلیلگران مالی در بورس اوراق بهادار تهران در طی دو بازه زمانی ۲۰۰۰ الی ۲۰۰۵(قبل از تصویب قانون بازار اوراق بهادار سال ۲۰۰۵) و سالهای ۲۰۰۶ الی ۲۰۱۱ (بعد از تصویب قانون بازار اوراق بهادار سال ۲۰۰۵) پرداخته شده است. به همین دلیل، رفتار تحلیلگران مالی بر مبنای خطای پیشبینی، پراکندگی پیشبینی و تعداد پیشبینی مورد مطالعه قرار گرفته است. شرکتهای مورد مطالعه در این پژوهش را شرکتهای عضو گروه صنعت سرمایهگذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران در برگرفته و اطلاعات مربوط به متغیرهای پژوهش با استفاده از تحلیل رگرسیون چند متغیره پانلی و پولی، مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفته است. نتایج حاصل از پژوهش بیانگر این است که، تفاوت معناداری در خطای پیشبینی سود وجود ندارد که این میتواند نشانگر شرایط خاص اقتصادی و سیاسی حاکم بر کشور در جهت ایجاد ابهام در محیط اطلاعاتی و عدم اطمینان محیط کسب و کار باشد. این قانون توانسته است که بر پراکندگی پیشبینی تحلیلگران اثر مثبت داشته که این امر نشان دهنده ابهام در محیط اطلاعاتی تحلیلگران است. تعداد پیشبینی تحلیلگران هیچ تفاوت معناداری نسبت به اجرای این قانون نداشته، دلیل آن میتواند ابلاغ مقررات افشای فوری اطلاعات در سال ۲۰۰۱ توسط شورای بورس باشد که تعداد پیشبینی را تحت تاثیر قرار داده است. در نتیجه، بعد از تصویب قانون بورس اوراق بهادار سال ۲۰۰۵ رفتار تحلیلگران از لحاظ پراکندگی پیشبینی، تحت تاثیر قرار گرفته است.