چکیده:
با اندک توجه به کرامات و نعمت های خداوند، دوگونه کرامت را می توان برای انسان
متصور شد. نخست کرامت عامه که تمام موجودات را در برگرفته و اشاره به رحمت عام
پروردگار دارد و همگان در برخورداری از آن حق یکسانی دارند.
نوع دیگر کرامتی است که تنها کسانی را شامل است که قدمی بیش از دیگران در مسیر
سعادت خویش برداشته اند و از آن تعبیر به کرامت اکتسابی می شود. یعنی همت و تلاش
انسان در راه تقرب خداوند تعیین کننده آن است که تا چه حد در ظل این نوع کرامات
قرار گیرد. این نکته ای است که در طول تاریخ توسط برخی از جوامع بشری به باد
فراموشی سپرده شده یا ـ از روی آگاهی ـ برای نیل به اهداف استعماری خود به آن بی
توجهند. همواره حاکمان جور بر پایه تعصبات قومی و نژادی، حقوق اولیه انسان های دیگر
را نادیده گرفته و آنها را از نعمتهایی که با همنوعان خود در استفاده از آنها مشترک
بوده اند، محروم ساخته اند.
خلاصه ماشینی:
"در واقع خداوند ابزار کسب علم و آگاهی را (گوش و چشم و دهان و…) در اختیار انسان قرار داده است و اینگونه نیست که خود علوم و حقیقت اشیا را فی البدایه در نهاد انسان قرار داده باشد چرا که در غیر این صورت انگیزهای برای رشد و حرکت و ترقی انسان وجود نداشت.
از آنجاکه مقام خلیفةاللهی تنها منحصر در شخصیت آدم(ع) نیست بلکه مربوط به تمام انسانهاست و به صورت بالقوه در آنها وجود دارد و میتوانند با پیمودن راه کمال، به آن مقام برسند، تعلیم اسماء نیز نباید منحصر به حضرت آدم(ع) باشد،برای روشن شدن مطلب باید به پرسش دوم پاسخ گفت که منظور از حقیقت اسماء چه بوده است که انسانهای دیگر نیز از این کرامت برخوردارند.
(حجرات،49/13) این آیه ـ برخلاف آنکه روی سخن در آیات قبل به مؤمنان است و آنها را از رذایل اخلاقی برحذر می دارد ـ مخاطب خود را تمامی مردم قرار می دهد که معیار های کاذب ارزش انسان را زن یا مرد بودن، عضو قبیله خاصی بودن یا سیاه وسفیدی افراد مپندارید، میزان و معیار،تقوای شماست که در نظر خداوند سنجیده می شود.
در همین راستا حضرت امام خمینی در پیام سالانه خود خطاب به مسیحیان عالم،موضع اسلام را در برابر این گونه رویکردها این گونه تبیین میکنند: قدرتهای ستمگر عالم،بخصوص در صد سال اخیر،بر حذف معنویت و ارزشهای والای انسانی در زندگی جوامع بشری پای فشردهاند و نتیجه آن، گسترش فسادهای اخلاقی و اعتیاد و بی بندوباری و ویرانی بنیان خانواده و نیز رشداستثمار و افزایش فاصله میان ملتهای فقیر و غنی و دوری روزافزون از عدالت اجتماعی و بی اعتنایی به کرامت انسان و تولید سلاحهای مرگبار و افزایش کشتارهای دسته جمعی گردیده است."