چکیده:
هدف از پژوهش حاضر، آزمون "فرضیۀ بیشبرنامهریزی" درزمینۀ ورزش و تعیین تأثیر نوع برنامهریزی ورزشی (عدم مشارکت، مشارکت فراغتی و مشارکت آماتور در ورزشهای سازمانیافته) بر عملکرد اجتماعی و انطباقی دختران دبیرستانی بود. در این پژوهش توصیفی ـ پسرویدادی، 270 دانشآموز دختر (110 غیرورزشکار، 97 ورزشکار فراغتی و 63 ورزشکار آماتور) نسخۀ اعتباریابیشدۀ مقیاس عملکرد اجتماعی و انطباقی کودکان و نوجوانان را تکمیل نمودند که دادههای حاصل از آن با استفاده از تحلیل واریانس چندمتغیره و آزمونهای تعقیبی مرتبط در سطح اطمینان 95 درصد تحلیل گردید. براساس یافتهها، نوع برنامهریزی ورزشی بر ابعاد عملکرد تحصیلی، روابط با همسالان و وظایف خانگی/ مراقبت از خود تأثیر معناداری داشته است؛ اما اثر آن بر روابط با خانواده بهلحاظ آماری معنادار نمیباشد. تحلیلهای تعقیبی نیز نشان میدهد که عملکرد تحصیلی گروه آماتور پایینتر از گروههای فراغتی و غیرورزشکار است؛ اما روابط با همسالان در گروه آماتور از گروه فراغتی و غیرورزشکار و نیز روابط با همسالان در گروه فراغتی بالاتر از گروه غیرورزشکار میباشد. علاوهبراین، سطح وظایف خانگی و مراقبت از خود در گروه آماتور بالاتر از گروه غیرورزشکار بوده و در سایر موارد تفاوتها از نظر آماری معنادار نمیباشند. درمجموع، نتایج پیشنهاد میکنند که انتقال مشارکت از ورزش فراغتی به رقابتی، تأثیر مثبتی بر کیفیت عملکرد اجتماعی (روابط با همسالان) و انطباقی (وظایف خانگی و مراقبت از خود) دارد؛ اما ممکن است موجب افت تحصیلی گردد. شایانذکر است که یافتهها از فرضیۀ بیشبرنامهریزی درمورد اثرات منفی افزایش در فعالیتهای سازمانیافته حمایت میکند.
خلاصه ماشینی:
دانشجوی دکتری مدیریت ورزشی ، گروه تربیت بدنی، واحد علی آباد کتول ، دانشگاه آزاد اسلامی ، علی آباد کتول ، ایران تاریخ دریافت : ١٣٩٥/٠٢/٢٦ تاریخ پذیرش : ١٣٩٥/٠٦/٠٣ چکیده هدف از پژوهش حاضر، آزمون "فرضیۀ بیش برنامه ریزی" درزمینۀ ورزش و تعیین تأثیر نوع برنامه ریزی ورزشی (عدم مشارکت ، مشارکت فراغتی و مشارکت آماتور در ورزش های سازمان یافته ) بر عملکرد اجتماعی و انطباقی دختران دبیرستانی بود.
Holt, Kingsley, Tink, & Scherer حرمت نفس (ویرزما١ و همکاران ، ٢٠٠٨، ١٥٧)، تنظیم هیجانی (هانسن ، لارسون و دورکین ٢، ٢٠٠٣، ٤٨)، خودکارآمدی هیجانی (والویس ، اومستات ، زولیگ و پاکستون ٣، ٢٠٠٨، ٣٢٥)، سلامت هیجانی (دونالدسون و رونان ٤، ٢٠٠٦، ٣٧٦)، سلامت روان (اسنیدر٥ و همکاران ، ٢٠١٠، ٢٤٥)، رضایت از زندگی (میشید، جنین و سوریس ٦، ٢٠٠٦، ٥٥١)، کاهش نشانگان افسردگی (بون و لیدبیتر٧، ٢٠٠٦، ٨٥)، اضطراب اجتماعی (دیمچ و سیلر٨، ٢٠١١، ٣٥١) و میل به خودکشی (تالیافرو٩ و همکاران ، ٢٠١١، ٨) اشاره کرد.
Price, Spence, Sheffield, & Donovan براین اساس ، پژوهش حاضر درراستای آزمایش فرضیۀ بیش برنامه ریزی (ماهونی و همکاران ، ٢٠٠٦، ٢٧؛ ماهونی و وست ، ٢٠١٢، ٤١٢) درزمینۀ ورزش ، تأثیر سه نوع از برنامه ریزی ورزشی (عدم مشارکت ، مشارکت فراغتی و مشارکت آماتور) بر عملکرد اجتماعی و انطباقی را در دختران دبیرستانی مورد بررسی قرار داده است .
پژوهش حاضر نشان داد که بیش برنامه ریزی ورزشی اثرات مثبتی بر عملکرد اجتماعی (روابط با همسالان ) و انطباقی (وظایف خانگی و مراقبت از خود) دختران دبیرستانی در ردة سنی ١٥ سال به همراه دارد اما ممکن است عملکرد تحصیلی آنها را کاهش دهد.