چکیده:
در ادبیات جامعهشناسی شبکههای اجتماعی غیررسمی بهعنوان یکی از راههای اصلی تقویت روابط و پیوندهای اجتماعی میان افراد و بهتبع آن، افزایش اعتماد اجتماعی شناخته شدهاند و ازآنجاییکه ورزش همگانی نوع غیررسمی و داوطلبانه ورزش بوده و فضای مطلوبی را جهت افزایش روابط متقابل و پیوندهای عاطفی و نزدیک بین افراد مختلف جامعه مهیا میکند، بهنظر میرسد که میتواند از طریق کارکردها و سازوکارهای خاص خود در تقویت اعتماد اجتماعی موثر باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه شرکت جوانان در ورزشهای همگانی با اعتماد اجتماعی آنها به انجام رسید. روش این پژوهش پیمایشی بوده و طرح آن از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری پژوهش شامل تمامی جوانان 15 تا 29 ساله شهر تهران بود که از میان آنها 405 نفر با استفاده از روش نمونهگیری خوشهای چندمرحلهای بهعنوان نمونه انتخاب شده و به دو گروه شرکتکننده در ورزش همگانی و غیرشرکتکننده در ورزش همگانی تقسیم شدند و مولفههای اعتماد اجتماعی آنها با استفاده از پرسشنامه پژوهشگرساخته سنجیده شد. نتایج نشان میدهد که میانگین اعتماد اجتماعی درحالت کلی آن برای افراد شرکتکننده در ورزش همگانی (96/ 2) بیشتر از میانگین این متغیر برای افراد غیرشرکتکننده در آن (84/ 2) میباشد و این تفاوت از نظر آماری معنادار است؛ بدینمعناکه میتوان گفت شرکت در ورزش همگانی با میزان اعتماد اجتماعی جوانان مورد پژوهش همبستگی دارد. همچنین، در بررسی ابعاد اعتماد اجتماعی مشخص گردید که تفاوت میانگین دو گروه درمورد متغیرهای اعتماد بین شخصی و اعتماد تعمیمیافته از نظر آماری معنادار میباشد؛ اما درمورد اعتماد بنیادین و اعتماد نهادی تاثیر معناداری مشاهده نمیشود.
خلاصه ماشینی:
نتایج نشان میدهد که میانگین اعتماد اجتماعی درحالت کلی آن برای افراد شرکت کننده در ورزش همگانی (٢/٩٦) بیشتر از میانگین این متغیر برای افراد غیرشرکت کننده در آن (٢/٨٤) میباشد و این تفاوت از نظر آماری معنادار است ؛ بدین معناکه میتوان گفت شرکت در ورزش همگانی با میزان اعتماد اجتماعی جوانان مورد پژوهش هم بستگی دارد.
ملاحظه میشود که مقدار تی به دست آمده برای این فرضیه برابر با (٤/١٢٥) و سطح معناداری آن معادل (٠/٠٠١= Sig) است که کمتر از (٠/٠٥) میباشد؛ بنابراین ، با اطمینان ٩٥ درصد، فرض صفر (مبنیبر نبود تفاوت بین میانگین دو گروه ) رد شده و فرضیۀ اول پژوهش تأیید میگردد؛ بدین معنا که با اطمینان ٩٥ درصد میتوان ادعا نمود که شرکت در ورزش همگانی بر افزایش اعتماد اجتماعی افراد تأثیر میگذارد.
جدول ٤ـ نتایج آزمون تفاوت میانگین گروه ها از نظر متغیر اعتماد بین شخصی شرکت در آماره های توصیفی آزمون تفاوت میانگین ورزش همگانی فراوانی میانگین انحراف استاندارد تی مستقل درجه آزادی معناداری بله ٢٢١ ٣/١٣ ٠/٣٣٠ 0/001 391/5 7/548 خیر ١٧٤ ٢/٩١ ٠/٢٤٤ نتایج آزمون نشان میدهد که مقدار تی به دست آمده برای این فرضیه برابر با (٧/٥٤٨) و سطح معناداری آن معادل (٠/٠٠١= Sig) میباشد که کمتر از (٠/٠٥) است ؛ بنابراین ، با اطمینان ٩٥ درصد، فرضیۀ سوم پژوهش تأیید میگردد؛ بدین معناکه با اطمینان ٩٥ درصد میتوان ادعا نمود که شرکت در ورزش همگانی بر افزایش اعتماد بین شخصی افراد تأثیر دارد.
Faculty of Physical Education and Sport Science, University of Tehran.
The study of relationship between participation in sport for all exercises and social trust among 15-29 aged youth in Tehran.