درباره ترجمه ها و شعر معاصر

"بزیل بانتینگ اشعاری از رودکی، فردوسی، منوچهری، سعدی، حافظ و عبید زاکانی را ترجمه کرده و بنا به بررسی نویسنده مقاله در همه آنها نشانه‌هایی از عدم شناخت و آگاهی مترجم از زبان و ادبیات فارسی و فرهنگ ایرانی دیده می‌شود و در اغلب موارد ترجمه‌ها بسیار سست و متناقض با متن فارسی اشعار و خالی از ظرافتهای هنری است. در این مقاله ترجمه‌های بزیل بانتینگ از رودکی، منوچهری، سعدی و حافظ بررسی و نقد شده است که در اینجا فقط ترجمه قصیده‌ای از رودکی و نقد آن نقل می‌شود:مطلع قصیده رودکی مرا بسود و فرو ریخت هرچه دندان بود نبود دندان لابل چراغ تابان بودرا، بزیل بانتینگ به گونه‌ای ترجمه کرده که فارسی آن چنین است:همه دندانهایی که از آغاز داشتم فرسوده است و برون افتاده است/آنها دندان پوسیده نبود، همچون چراغ می‌درخشید. ج-حفظ اسامی خاص با معادل در متن مقصدد-حفظ ساختارهای زبان مبدأه-کاربرد اصطلاحات نامناسب در متن مقصدو-بسط دادن در برابر ساده کردنز-تغییر در کاربرد صنایع بدیعی با توجه به استعارهعنوان مقاله:بررسی اجمالی واژه‌های دخیل از زبان فارسی به زبان فرانسه نویسنده:علی محمد مهردادیان مأخذ:مجله دانشکده ادبیات دانشگاه فردوسی مشهد، ش سوم و چهارم، س سی‌ام(پاییز 77)ص 568-543این مقاله، فهرستی از واژه‌های دخیل با ریشه فارسی در زبان فرانسه و نیز واژه‌های غیرفارسی که از طریق زبان فارسی به زبان فرانسه راه یافته‌اند، ارائه می‌دهد. او در ترجمه متون ادبی نه تنها از سبک«ترجمه آزاد»به صورت نظری و علمی دفاع می‌کرد بلکه در نوشتارهای خود نیز آن را به کار می‌گرفت بطوری که می‌خواست زبان در خدمت ادبیات و وسیله‌ای برای نشان دادن هنر و ارزش و زیبایی کلام باشد."