چکیده:
اگرچه در حال حاضر در منطقه آسیای جنوب غربی، ج.ا.ایران تنها کشور دارای نیروگاه هستهای است اما در سالهای آتی، کشوری بیرقیب در صنعت هستهای باقی نخواهد ماند. بررسی روند تحولات و آمارها نشان میدهد سایر کشورهای منطقه به سرعت در حال کار برای ساخت نیروگاه هستهای هستند و تلاش میکنند تا سهم انرژی هستهای را در سبد انرژی و تولید برق خود افزایش دهند. در منطقه آسیای جنوب غربی، ترکیه، مصر، امارات متحده عربی و عربستان کشورهایی هستند که در این مسیر بیش از دیگران برنامهریزی نموده و برای تحقق آن تلاش میکنند. این مقاله به بررسی تاریخچه، اهداف و وضعیت کنونی برنامه انرژی هستهای کشور جمهوری ترکیه میپردازد. ترکیه از جمله کشورهایی است که بسیاری از ظرفیتهای اولیه و انگیزههای تاریخی برای حرکت به سمت انرژی هستهای در آن مشاهده میشود. اما به ویژه از زمان روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه در سال 2002 و موفقیتهای برنامه هستهای ایران توجه بیشتری به ساخت نیروگاه هستهای در ترکیه صورت گرفته است. سوال اصلی مقاله حاضر این است که «چرا دولت ترکیه برنامه انرژی هستهای را بیش از شش دهه دنبال کرده است؟». به نظر میرسد نگرانیهای مربوط به وابستگی به واردات انرژی و تلاش برای کسب امنیت انرژی از مهمترین علل تلاش ترکیه برای دستیابی به «توانمندی قانونمند هستهای» به شمار میآید. بررسی و تجزیه و تحلیل دادهها نشان میدهد ترکیه در آینده نزدیک، اولین نیروگاه هستهای خود را به بهره برداری خواهد رساند.
Although already in South West Asia, the Islamic Republic of Iran is the only country with a nuclear power plant, but in the coming years, the country will not remain unrivaled in the nuclear industry. Turkey, Egypt, the United Arab Emirates and Saudi Arabic are countries that plan to have nuclear power plant in the future.This paper examines the history, goals and current status of the nuclear energy program of the Republic of Turkey. there are most of the initial capacity and historical motives for moving toward nuclear energy in Turkey. But especially since the AKP came to power in 2002 and the success of Iran's nuclear program more attention to nuclear plant construction in Turkey. The purpose of This paper is examining nuclear energy program of Turkey. The main question of paper is, "Why the Turkish government's nuclear energy program has followed more than six decades?". It seems that concerns about dependence on energy imports and the quest for energy security are the most important reasons for Turkey to achieve "nuclear. capability". Review and analysis of the data shows that in the near future Turkey's first nuclear power plant will be operate.
خلاصه ماشینی:
"اما به ویژه از زمان روی کار آمدن حزب عدالت و توسعه در سال ٢٠٠٢ و موفقیت های برنامه هسته ای ایران توجه بیشتری به ساخت نیروگاه هسته ای در ترکیه صورت گرفته است .
در حال حاضر برنامه هسته ای، یک جنبه کلیدی از اهداف کشور ترکیه برای تأمین انرژی و رسیدن به رشد اقتصادی پایدار است که به ویژه در سالهای اخیر بار دیگر توجه سیاست گذارن و دولتمردان ترکیه را به خود جلب نموده است .
در این بخشنامه آمده است : «ترکیه مصمم است ، برای تأمین انرژی، تأمین تقاضای روزافزون نیاز داخلی به برق ، کاهش وابستگی کشور به منابع خارجی و کاهش کسری در تراز پرداخت های ترکیه ناشی از هزینه سنگین واردات انرژی، ضمن افزایش بهره وری در انرژی، حداکثرسازی استفاده از انرژیهای تجدید پذیر، به استفاده از انرژی هسته ای در تولید انرژی اولویت دهد و در صدد تأمین بخشی از نیاز برق کشور از نیروگاه های هسته ای است » (خبرگزاری ایرنا).
از همه مهمتر اینکه آنها باور ندارند که ترکیه با کمبود انرژی در آینده مواجه خواهد شد و مدعی هستند که سهم انرژی هسته ای میتواند با ترکیبی از منابع محلی و تجدیدپذیر و اقداماتی که برای افزایش بهره وری انرژی از طریق ارتقای زیرساخت - های موجود صورت میگیرد، جایگزین شود ( :٢٠١٤ ,Namili &Topal-Namili ٣٥).
در حالی که بین سال های ٢٠١٠- ٢٠٠٥، ١٣ کشور خاورمیانه بیان داشته - اند که تا سال ٢٠٣٠، ٢٦ نیروگاه انرژی هسته ای و حدود ٩٠ راکتور هسته ای را راه اندازی خواهند کرد، بر اساس سناریو خوش بینانه یک سوم و براساس سناریو بدبینانه ١٠% این طرحهای اعلامی محقق خواهد شد ( : ٢٠١٦ ,others &Sameh Aboul-Enein ."