چکیده:
زمینه و هدف: هوش اخلاقی به معنای توانایی عمل بر اساس اصول و ارزشهای اخلاقی و متشکل از مولفههای درستکاری، مسوولیتپذیری، دلسوزی و بخشش است. این مطالعه با هدف پیشبینی تمایل به روابط فرازناشویی پرستاران بر اساس هوش اخلاقی و عوامل زمینهساز مرتبط انجام شده است.
مواد و روشها: این مطالعه از نوع همبستگی ـ مقطعی بوده و روی 130 نفر از پرستاران شاغل در بیمارستانهای شهر اهواز در سال 1395 که با روش در دسترس انتخاب شدند، انجام شد. برای جمعآوری دادهها از پرسشنامههای هوش اخلاقی، آسیبشناسی وفاداری و تمایل به روابط فرازناشویی استفاده شد. دادهها به وسیله نرمافزار SPSS 19 آنالیز شد.
ملاحظات اخلاقی: پرسشنامهها بدون درج نام و نام خانوادگی، با رعایت رازداری و پس از دریافت رضایتنامه کتبی توسط شرکتکنندگان تکمیل شد.
یافتهها: تمامی شرکتکنندگان در این مطالعه زن و متاهل بوده و اکثر آنها در دامنه سنی 37-34 سال قرار داشتند. از بین ابعاد هوش اخلاقی، ابعاد درستکاری (r=-0/368 ، P≤0/001) و مسوولیتپذیری (r=-0/295 ، P≤0/001) با تمایل به روابط فرازناشویی شرکتکنندگان ارتباط منفی و معنیدار داشتند، اما بین ابعاد بخشودگی (r=0/113 ، P≤0/061) و دلسوزی (r=-0/083 ، P≤0/073) با تمایل به روابط فرازناشویی پرستاران ارتباط معنیداری مشاهده نشد. همچنین عوامل فردی (r=0/456 ، P≤0/001) و عوامل خانوادگی (r=0/327 ، P≤0/001) با تمایل به روابط فرازناشویی پرستاران ارتباط معنیدار داشتند. ابعاد هوش اخلاقی و عوامل زمینهساز 29/9 از تغییرات تمایل به روابط زناشویی پرستاران را پیشبینی کردند (0/299=r2). عوامل فردی قویترین نقش را در پیشبینی تمایل به روابط فرازناشویی پرستاران داشتند (0/534=ß).
نتیجهگیری: با توجه به اثر ابعاد هوش اخلاقی و عوامل زمینهساز، پیشنهاد میشود مسوولان راهبردهای موثر نظیر برگزاری دورههای آموزشی را برای کاهش تمایل به روابط فرازناشویی در پرستاران طراحی و اجرا کنند.