چکیده:
تحلیل گفتمان از مطالعات بین رشته ای محسوب می شود که به تجزیه و تحلیل کلام با توجه به بافت اجتماعی آن می پردازد. در این مقاله با رویکرد تحلیلی – توصیفی شعر ’پنجره‘ اثر فروغ فرّخزاد در این شیوه و براساس نظریه زبانشناسی سیستمی- نقش گرای مایکل هالیدی بررسی شده است تا لایه های زیرین و مخفی تر آن نمود یابد. برای دستیابی به این هدف پس از توضیح مفاهیم نظری زبانشناسی نقشگرا اعم از فراکارکردهای اندیشگانی، بینافردی و متنی ابتدا شعر به ۴ بخش تقسیم شد. سپس هر بخش از شعر با رسم جداول و بررسی میزان بسامد واژگان، مورد تحلیل دقیق قرار گرفت و در نهایت کل شعر به صورت متنی منسجم تفسیر شد.
یافته های پژوهش نشانگر آن است که شعر با نگاهی عینی و واقع گرایانه سروده شده و از تحرک و پویایی برخوردار است. همچنین با تمرکز بیشتر بر دو مشارک (من و تو) شعر اندکی فضای دوقطبی به خود گرفته است. کاربرد بالای وجه اخباری نشانگر قطعیت و اطمینان شاعر به سخنش و کاربرد بالای زمان حال در جهت تأثیر بیشتر بر مخاطب و همراهی و پذیرش او بوده است. شعر در تقابل با گفتمان مطرح آن دوره یعنی توجه صرف به پیشرفت تکنولوژی و پشت نمودن به معنویت سروده شده است.
Discourse analysis is an intertextual research analyzing the texts according to its context of situation. The poetry has been studied according to Holliday’s theory on Systematic-functional linguistics based on descriptive-analytical approach for revealing hidden layers. First, the poetry has been divided into four parts after describing ideational, interpersonal and textual meta-functions. Then each one was analyzed by drawing tables and frequency research. Finally, the whole poetry was annotated as a coherent text.
The results indicate that the poetry has been written in realistic and objective vision and dynamism. The poetry has assumed few bipolar atmosphere by high frequency of the participants (I & You). The plenty usage of indicative mood shows poet’s confidence on her words and the high frequency of present tenses makes more influence on readers to their agreements. The poetry was written opposing to dominant discourse of the time: more attention to technology and less on spirituality.