چکیده:
مقدمه: هدف مطالعه حاضر بررسی اثربخشی آموزش خودشفقتی شناختی در ولع مصرف، شدت وابستگی و انعطاف پذیری شناختی مردان وابسته به مواد بود. روش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی با طرح پیشآزمون-پسآزمون با گروه کنترل بود. جامعهی آماری پژوهش را کلیه مردان وابسته به مواد ساکن کمپهای شبانهروزی و مراکز ترک اعتیاد شهر اردبیل در نیمه اول سال 1395 تشکیل دادند که از میان آنها، تعداد 30 نفر به روش نمونهگیری خوشهای انتخاب و در دو گروه آزمایش و گروه کنترل به صورت تصادفی جایگزین شدند. به گروه آزمایش خودشفقتی شناختی به مدت 8 جلسه آموزش داده شد ولی گروه کنترل در فهرست انتظار بود و هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای جمعآوری دادهها از مقیاس کوتاه ولع مصرف، شاخص شدت وابستگی و پرسشنامه انعطافپذیری شناختی استفاده شد. دادههای جمعآوری شده با استفاده از آزمون آماری تحلیل کواریانس چندمتغیری تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: نتایج نشان داد که بعد از کنترل اثرات پیشآزمون، تفاوت معناداری بین میانگین پسآزمون دو گروه در ولع مصرف، شدت وابستگی و انعطافپذیری شناختی وجود داشت. نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش خودشفقتی شناختی با تقویت نگرش مثبت نسبت به خود منجر به بهبود پیامدهای درمان وابستگی به مواد میشود.
خلاصه ماشینی:
نتیجهگیری: نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش خودشفقتی شناختی با تقویت نگرش مثبت نسبت به خود منجر به بهبود پیامدهای درمان وابستگی به مواد میشود.
نمرات بالاتر در مقیاس - cognitive self-compassion training خود شفقتی با خودانتقادی، افسردگی، اضطراب، نشخوارگری، سرکوبی افکار، کمالگرایی روانرنجور رابطه منفی داشته و با رضایت از زندگی، پیوستگی اجتماعی و هوش هیجانی رابطه مثبت دارد.
از آنجا که آموزش خودشفقتی شناحتی واجد عناصری چون آموزش ذهنآگاهی، پذیرش و بخشایش است که میتواند بر این متغیرها تأثیرگذار باشد، پژوهش حاضر با هدف پاسخگویی به این سوال انجام گرفت که آیا آموزش درمان خودشفقتی شناختی در ولع مصرف، شدت وابستگی و انعطافپذیری شناختی افراد وابسته به مواد مؤثر است؟ روش طرح پژوهش: روش پژوهش حاضر نیمهآزمایشی و طرح آن پیشآزمون- پسآزمون با گروه کنترل بود.
نتایج نشان داد که آموزش خودشفقتی شناختی منجر به کاهش ولع مصرف در افراد وابسته به مواد میشود.
همچنین نتایج پژوهش حاضر نشان دادکه آموزش خودشفقتی شناختی منجر به کاهش شدت وابستگی به مواد در افراد وابسته به مواد شده است که این یافتهها به طور غیرمستقیم با نتایج پژوهشهای ویتکیویتز و همکاران(37) و بشرپور و همکاران(25, 27) همخوان است.
نتایج این مطالعه نشان داد که آموزش خودشفقتی شناختی موجب افزایش انعطافپذیری شناختی و کاهش ولع مصرف و شدت وابستگی به مواد شده است.
با توجه به این که در این پژوهش نشان داده شد که خودشفقتی شناختی باعث کاهش ولعمصرف، شدت وابستگی و افزایش انعطافپذیری شناختی در افراد در حال ترک میشود بنابراین میتوان از آموزش خودشفقتی شناختی در بهبود پیامدهای درمان اختلالات مصرف مواد استفاده کرد.