چکیده:
هدف این تحقیق بررسی موانع توسعه ورزش همگانی دانشگاههای دولتی منتخب شهر تهران و ارائه راهکارهای کاربردی توسعه آن بود. روش انجام تحقیق توصیفی و از نوع تحلیلی بود که از لحاظ هدف جزء تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق کلیه اعضای هیات علمی مرد و زن دانشکدههای تربیت بدنی و علوم ورزشی دانشگاههای دولتی منتخب شهر تهران بودند که بهدلیل محدود بودن تعداد افراد جامعه از روش تمامشماری برای نمونهگیری استفاده شد. ابزار جمعآوری اطلاعات پرسشنامهای محققساخته بود که روایی صوری و محتوایی آن را استادان تایید کردند و پایایی آن توسط آزمون آلفای کرونباخ محاسبه شد (91/0 = a). نتایج تحقیق نشان داد که 9 دسته مانع در توسعه ورزش همگانی دانشگاه موثرند که بهترتیب اولویت عبارتاند از: موانع سیاستگذاری و برنامهریزی، موانع شناختی، موانع مالی، موانع آموزشی، موانع قانونی، موانع اطلاعاتی، موانع انسانی، موانع فردی و موانع زیرساختی. در پایان هم راهکارهایی برای توسعه ورزش همگانی دانشگاه ارائه شد.
The aim of this study was to investigate developmental barriers of sport for all in selected state universities of Tehran city and to present strategies to developing it. The method of this study was descriptive-correlation and application in terms of aim. The statistical population consisted of all male and female faculty members of faculties of physical education and sport sciences of selected state universities of Tehran city. As the population was limited, census method was used for sampling. Data were collected by a researcher-made questionnaire; its face and content validity was determined by professors and its reliability was calculated by Cronbach alpha coefficient (a=0.90). The results indicated that nine categories of barriers influenced developing sport for all in universities: policy making and planning barriers, cognitive barriers, financial barriers, educational barriers, legal barriers, information barriers, human barriers, personal barriers and infrastructure barriers. Finally, strategies were introduced to develop sport for all in universities.
خلاصه ماشینی:
مهدی پور (١٣٧٢)، علل عدم شرکت دانشجویان در فعالیت های ورزشی دانشگاه را چنین عنوان کرد: الف ) کیفیت نامطلوب برنامه های ورزشی ؛ ب) کمبود امکانات و تأسیسات ورزشی ؛ ج) کم توجهی مسئولان به امر تربیت بدنی و ورزش ؛ و د) مشکلات مالی و اعتباری (٢٨).
نتایج تحقیق نشان داد که ٩٠/٨٤ درصد نمونه های تحت بررسی بر این اعتقاد بودند که عدم سیاستگذاری و هدایت راهبردی منسجم و صحیح ، نبود چشم انداز صحیح و اهداف بلندمدت مناسب و در نهایت نبود برنامه های سالانه و عملیاتی مناسب مانع توسعة ورزش همگانی دانشگاه شده است .
در این زمینه نتایج برخی تحقیقات نشان می دهد یکی از دلایل رکود و عدم پیشرفت ورزش در دانشگاه و همچنین عدم تمایل دانشجویان به مشارکت در فعالیت های ورزشی بی توجهی مسئولان ذی ربط به تربیت بدنی و ورزش است (٢٨، ٢١، ٧).
در این زمینه ، نتایج تحقیقات مختلف نشان می دهد کمبود نیروی انسانی مانع توسعة ورزش همگانی و فعالیت های ورزشی فوق برنامة دانشگاه و از دلایل عدم مشارکت دانشجویان در فعالیت های ورزشی است (٢٤، ١٩، ١٢).
از نتایج دیگر تحقیق این بود که ٥٠/٦٣ درصد نمونه های تحت بررسی بر این اعتقاد بودند که بی علاقگی ، بی اطلاعی و بی انگیزگی دانشجویان و همچنین نداشتن وقت لازم برای شرکت در ورزش های همگانی دانشگاه مانع توسعة آن شده است .