چکیده:
تمسک به آیات قرآن بهترین راه دستیابی به الگویی صحیح در تربیت انسان و رسیدن به سعادت دنیـوی و اخروی است، ازجمله آموزههای تربیتی بحث از اصول و شرایطی است که در ضمن بهکارگیری روشهای تربیت، باید مورد توجه قرار گیرد تا مقدمهای برای رسیدن به اهداف تربیتی باشد؛ چراکه نتیجهبخشی روشهای تربیتی مبتنی بر شرایطی است که باید در هر سه عنصر اساسی محتوا، مربی و متربّی در فرآیند تربیت وجود داشته باشد، در غیر این صورت، روش تربیتی عقیم یا از میزان ثمردهی آن کاسته میشود. در این پژوهش، تلاش شده تا با تتبّع در آراء تفسیری سید فضلالله و ابنعاشور بهعنوان دو مفسّر داعی اصلاح اجتماعی ـ دینی در جهان معاصر، شرایط تاثیرگذار در اتخاذ روشهای تربیتی مورد بررسی قرار گیرد تا در برابر مکاتب غربی، تصویری از مکتب تربیتی اسلام ارائه شود و زمینهای برای نشر نظام تربیتی اسلام فراهم گردد. از دیدگاه تفسیری ایشان، قابل فهم بودن، تداوم، حکمت و بصیرت، فروتنی، شرح صدر، تعقل و احساس مسئولیت از جمله شرایط بسترساز برای بهکارگیری روشهای تربیت است.
خلاصه ماشینی:
"اصول حاکم بر فرآیند تربیت از منظر تفسیر «من وحی القرآن» و «التحریر و التنویر» طلعت حسنی بافرانی 1 طیبه حیاتی 2 چکیده تمسک به آیات قرآن بهترین راه دستیابی به الگویی صحیح در تربیت انسان و رسیدن به سعادت دنیـوی و اخروی است، ازجمله آموزههای تربیتی بحث از اصول و شرایطی است که در ضمن بهکارگیری روشهای تربیت، باید مورد توجه قرار گیرد تا مقدمهای برای رسیدن به اهداف تربیتی باشد؛ چراکه نتیجهبخشی روشهای تربیتی مبتنی بر شرایطی است که باید در هر سه عنصر اساسی محتوا، مربی و متربی در فرآیند تربیت وجود داشته باشد، در غیر این صورت، روش تربیتی عقیم یا از میزان ثمردهی آن کاسته میشود.
مقاله حاضر درصدد آن است که با استعانت از دیدگاههای دو مفسر شیعه و اهل سنت، سید محمدحسین فضــلالله در کتاب تفسـیر من وحی القرآن و ابنعاشور در تفسیر التحریر و التنویر به تبیین اصـول تأثیرگذار در سه عنصر بهکارگیری روشهای تربیت پرداخته و زمینه را برای ارائه و ترویج نظام تربیتی اسلام فراهم آورد، بهخصوص آنکه شخصیت علمی، سیاسی و اجتماعی این دو مفسر این تفاسیر را به تفسیری پویا، کاربردی، همراه با در نظر گرفتن مقتضیات زمان و مکان، تبدیل کرده است؛ چه آنکه در تفسیر من وحی القرآن رنگ تربیتی در تفسیر غلبه داشته و به اعتقاد مفسر که از رهبران جنبش «حزب الله» لبنان است، قرآن فقط مجموعهای از واژههای خشک نیست تا در معانی لغوی خود، راکد و جامد بماند، بلکه شامل واژهها و سخنانی است که در فضاهای معنوی و عملی حرکت میکنند."