چکیده:
در یک نظام اصطلاحات سالم، پویا و معقول هر یک از کلمات و اصطلاحات
جایگاه کاربردی و معنای صحیح خود را دارد و رصد و پویش معنایی و مفهومی
آنها سلوک های عقلانی و فکری هر حکیمی را برای رسیدن به گوهرهای ناب
معرفتی تسهیل می بخشد. از سوی دیگر این نظام می طلبد که نگارندگان و
پویندگان راه حقیقت و دانش برای صیانت از آن همواره نسبت به استخدام کلمات و
اصطلاحات صحیح و مطابق با واقع و بیان شرایط و حیثیات مربوط به به کارگیری
هریک و پیرایش آن از استعمالات ناصواب کمال دقت را مبذول نمایند. در این
مقاله نیز دربارهی دانش مدیریت خویشتن سعی شده است تا این رویکرد را مورد
و « مدیریت خویشتن » توجه قرار داده و دو اصطلاح کلیدی این دانش یعنی
را که در حقیقت نقش نمایه و عنوان این دانش را هم به « مدیریت بر خویشتن »
عهده دارند، از این منظر بررسی نموده و در درجهی اول درستی به کارگیری آنها را
ارزیابی کرده و در مرحلهی بعد ملاحظات اطلاق آنها را به قضاوت بنشینیم.
خلاصه ماشینی:
"در این مقاله نیز دربارهی دانش مدیریت خویشتن سعی شده است تا این رویکرد را مورد توجه قرار داده و دو اصطلاح کلیدی این دانش یعنی «مدیریت خویشتن» و «مدیریت بر خویشتن» را که در حقیقت نقش نمایه و عنوان این دانش را هم به عهده دارند، از این منظر بررسی نموده و در درجهی اول درستی به کارگیری آنها را ارزیابی کرده و در مرحلهی بعد ملاحظات اطلاق آنها را به قضاوت بنشینیم.
در این تعبیر، از حیث لفظی «خویشتن» به عنوان مفعول لحاظ نشده و نقش متمم را برای «مدیریت» دارد هرچند در معنی مفعول است یعنی با این تعبیر هم استفاده میشود که فعل مدیریت بر خویشتن قرار میگیرد، اما در مقام اطلاق لفظ اینگونه به کار رفته و از این ساختار استفاده شده است."