چکیده:
جرم در یک تقاطع زمانی و مکانی فاقد نظارت و مراقبت، وقتی بزهکار با انگیزه و بزهدیده مناسب با هم مواجه میشوند، به وجود میآید. تا پیش از قرن بیستم تأکید جرمشناسان بر پیشگیری اجتماعی از جرم بود. تغییر جهت اساسی از عامل انسانی که جرم را به وجود میآورد به مکان یعنی جایی که جرم اتفاق میافتد، در این زمان رخ داد و رویکرد پیشگیری مکانی از وقوع جرم مطرح شد. بر اساس نظریات مطرح شده در این رویکرد با کاهش فرصت ارتکاب جرم به واسطه تغییرات در محیط میتوان امنیت را افزایش داد. بدین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کاهش فرصت جرم در ارتقای امنیت محلههای شهری با استفاده از رویکرد مکانی انجام گرفته است. روش مطالعه پیمایش و ابزار گردآوری دادهها پرسشنامهی محقق ساخته میباشد. دو محله سعدی و کوشک میدان واقع در شهر شیراز با توجه به قرارگیری در محدوده بافتهای ناکارآمد شهری به عنوان نمونه موردی انتخاب شدند. تعداد حجم نمونه برای هر یک از محلهها با استفاده از فرمول کوکران و با توجه به حجم جامعه تعیین گردید. دادهها توسط نرمافزارهای SPSS , AMOS تحلیل شدهاند. روش نمونهگیری «تصادفی ساده» میباشد. ضریب آلفای کرونباخ برای سنجش روایی و اعتبار پرسشنامه و روش معادلات ساختاری جهت بررسی نقش کاهش فرصت ارتکاب جرم در افزایش امنیت ساکنین محلههای شهری استفاده شده است. یافتههای تحقیق حاکی از آن است که در محله سعدی به ازای یک واحد کاهش در فرصت جرم، متغیر امنیت به میزان 0.78 ارتقا مییابد. این میزان برای محله کوشک میدان 0.63میباشد. از میان ابعاد کاهش فرصت جرم، تاثیرگذارترین بعد بر ارتقاء امنیت در محله سعدی همبستگی اجتماعی و در محله کوشک میدان، قلمروگرایی میباشند. بنابراین با دقت در میزان اثر متغیرهای فوق میتوان راهکارهای مناسب برای ارتقای امنیت در محدودههای مطالعاتی را تعیین نمود.
خلاصه ماشینی:
نقش کاهش فرصت جرم در ارتقای امنیت محله های شهری با استفاده از رویکرد مکانی (مطالعه موردی: محله های سعدی و کوشک میدان ، شهر شیراز) 1 علیرضا عبداله زاده فرد:٢ استادیار گروه شهرسازی، واحد صفاشهر، دانشگاه آزاد اسلامی، صفاشهر، ایران روجا خسروی: مربی گروه شهرسازی، واحد بیضا، دانشگاه آزاد اسلامی، بیضا، ایران دریافت : ١٣٩٦/٣/٢٠ صص ٢٠٠- ١٩١ پذیرش : ١٣٩٦/٥/١٠ چکیده جرم در یک تقاطع زمانی و مکانی فاقد نظارت و مراقبت ، وقتی بزهکار با انگیزه و بزه دیده مناسب با هم مواجه میشوند، به وجود میآید.
بدین منظور پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش کاهش فرصت جرم در ارتقای امنیت محله های شهری با استفاده از رویکرد مکانی انجام گرفته است .
ضریب آلفای کرونباخ برای سنجش روایی و اعتبار پرسشنامه و روش معادلات ساختاری جهت بررسی نقش کاهش فرصت ارتکاب جرم در افزایش امنیت ساکنین محله های شهری استفاده شده است .
1 Crime Prevention Through Environmental Design با نگاهی به نظریات مطرح شده در زمینه پیشگیری از جرم مکانی که در جدول فوق ارائه شده است ؛ قلمروگرایی، نظارت طبیعی، کنترل دسترسی و نفوذپذیری، تصویر و نگهدای از فضا، اختلاط کاربری، فعالیت حمایت کننده ، سخت گردانی هدف و همبستگی اجتماعی به عنوان مؤلفه های تأثیرگذار بر فرصت جرم و امنیت انتخاب شدند.
قلمروگرایی ٠,٨٩ کنترل دسترسی و نفوذپذیری ٠,٧٠ حس (رجوع شود به تصویر صفحه) نمودار ٤- مدل پایه با ضرایب مسیر (محله کوشک میدان )-(منبع : یافته های تحقیق ) نتیجه گیری : هدف مطالعه حاضر بررسی رابطه کاهش فرصت جرم و افزایش امنیت در محله های شهری با استفاده از رویکرد مکانی بود.