چکیده:
هدف از این پژوهش، شناسایی توزیع مکانی و برآورد میانگین بلندمدت ابرناکی (روزهای ابری، نیمه ابری و صاف) در مقیاس زمانی فصلی و ماهانه در ایران است؛ بنابراین از داده های فراسنج درصدابرپوش در فرآوردة ابر سنجندة مودیس تررا (MOD06) استفاده شده است. در این پژوهش، با توجه به نامنظم بودن شبکه مختصات جغرافیایی تصاویر روزانه مودیس بر فراز کشور، ابتدا داده های درصدابرپوش به شبکه منظم 5×5کیلومتری که براساس چارچوب مختصات جغرافیایی ایران تهیه شده بود، منتقل گردید تا به واکاوی
بلندمدت اقلیمی پوشش ابر پرداخته شود. یافته های پژوهش نشان داد که بیشترین فراوانی تعداد روزهای ابری در فصل زمستان با 36 روز و کمترین آن در فصل تابستان با 7/8روز رخ می دهد. در مقیاس ماهانه، بیشترین فراوانی روزهای ابری در ماه بهمن با 12/8روز و کمترین آن در شهریور با 1/8روز رخ می دهد. توزیع مکانی پوشش ابر نشان داد که گستره بیشینه فراوانی تعداد روزهای ابری در فصول بهار، تابستان و پاییز در سواحل جنوبی و غربی دریای خزر است؛ اما در فصل زمستان بر روی ارتفاعات کوهستانی شمال کشور
قرار میگیرد. گستره کمینه روزهای ابری در فصول بهار، پاییز و زمستان در جنوب شرق کشور است، اما در فصل تابستان از جنوب و جنوب شرقی کشور جدا شده و در مناطق مرکزی کشور دیده می شود. گستره بیشینة روزهای نیمه ابری بر روی ارتفاعات کوهستانی کشور و کمینه آن در مناطق جنوبی، مرکزی و پای کوهها و جلگه هاست. درمجموع، فراوانی تعداد روزهای ابری (روزهای صاف) از شمال به جنوب شرقی کشور کاهش (افزایش) می یابد، اما در فصل تابستان در جنوب شرق و شمال تنگه هرمز و در فصل زمستان بر روی ارتفاعات کوهستانی شمال کشور افزایش مییابد و جهت کاهشی افزایشی روزهای ابری(روزهای صاف) در کشور بر هم می خورد.